ทำความเข้าใจเรื่องการเฟอริไรซ์ในเหล็กกล้าไร้สนิม: ประโยชน์และข้อเสีย
การเฟอริไรซ์เป็นกระบวนการในการแปลงสเตนเลสออสเทนนิติกให้เป็นโครงสร้างจุลภาคที่มีความเสถียรและแข็งแกร่งยิ่งขึ้น โดยการเพิ่มองค์ประกอบบางอย่าง เช่น คาร์บอน ไนโตรเจน และบางครั้งก็มีโครเมียมด้วยซ้ำ กระบวนการนี้เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของเฟอร์ไรต์ (เหล็กคาร์ไบด์) จำนวนเล็กน้อยภายในเมทริกซ์ของเหล็กกล้าไร้สนิม โครงสร้างจุลภาคที่ได้คือการรวมกันของออสเทนไนต์และเฟอร์ไรต์ ซึ่งช่วยเพิ่มความแข็งแรงและความต้านทานต่อการกัดกร่อนเมื่อเปรียบเทียบกับสเตนเลสออสเทนนิติกบริสุทธิ์ การเฟอร์ไรต์สามารถทำได้หลายวิธี รวมถึง:
1 การเติมคาร์บอน: การเติมคาร์บอนลงในโลหะผสมสแตนเลสอาจทำให้เกิดการก่อตัวของเฟอร์ไรต์
2 การเติมไนโตรเจน: ยังสามารถเติมไนโตรเจนลงในโลหะผสมเพื่อกระตุ้นให้เกิดการเฟอร์ไรเซชัน
3 การอบชุบด้วยความร้อน: การให้สเตนเลสสัมผัสกับระบบการอบชุบด้วยความร้อนจำเพาะอาจทำให้เกิดการก่อตัวของเฟอร์ไรท์ได้
4 การผสมเชิงกล: การผสมสเตนเลสสตีลด้วยกลไกกับองค์ประกอบอื่นๆ เช่น คาร์บอนและไนโตรเจน ยังสามารถนำไปสู่การเฟอร์ริไรเซชันได้อีกด้วย ประโยชน์ของการเฟอริไรซ์ได้แก่:
1 ความแข็งแรงที่ดีขึ้น: การเติมเฟอร์ไรต์สามารถเพิ่มความแข็งแรงของผลผลิตและความต้านทานแรงดึงสูงสุดของเหล็กกล้าไร้สนิม
2 ความต้านทานการกัดกร่อนที่เพิ่มขึ้น: เฟอร์ไรต์มีความต้านทานการกัดกร่อนได้ดีกว่าออสเทนไนต์ ซึ่งทำให้โลหะผสมทนทานต่อสภาพแวดล้อมที่มีฤทธิ์กัดกร่อนได้ดีกว่า3 ความสามารถในการขึ้นรูปที่ดีขึ้น: การมีเฟอร์ไรต์สามารถปรับปรุงความสามารถในการขึ้นรูปของเหล็กกล้าไร้สนิม ทำให้ง่ายต่อการขึ้นรูปและขึ้นรูป4 การเจริญเติบโตของเกรนลดลง: การก่อตัวของเฟอร์ไรต์ยังสามารถลดการเจริญเติบโตของเกรนในระหว่างการสัมผัสที่อุณหภูมิสูง ซึ่งสามารถช่วยรักษาความแข็งแรงและความเหนียวของโลหะผสมได้ การเฟอร์ไรต์มักใช้ในการผลิตชิ้นส่วนสแตนเลสที่ต้องการความแข็งแรงและความต้านทานการกัดกร่อนที่ดีขึ้น เช่น ในอุตสาหกรรมยานยนต์ การบินและอวกาศ และเคมี อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ การเฟอร์ไรต์ยังอาจนำไปสู่ข้อเสียบางประการ เช่น ต้นทุนที่เพิ่มขึ้นและความซับซ้อนในการผลิต ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางแม่เหล็กของโลหะผสมที่อาจเกิดขึ้น
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
