การทำความเข้าใจ Neo-Scholasticism: การเคลื่อนไหวทางปรัชญาและเทววิทยา
Neo-Scholasticism เป็นขบวนการทางปรัชญาและเทววิทยาที่เกิดขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และดำเนินต่อไปจนถึงกลางศตวรรษที่ 20 มีลักษณะพิเศษคือความสนใจใหม่ในผลงานของโธมัส อไควนัส และวิธีการเชิงวิชาการ ซึ่งเน้นการใช้เหตุผลและการโต้แย้งเพื่อทำความเข้าใจและปกป้องหลักคำสอนของคาทอลิก คำว่า "นีโอ-นักวิชาการ" ใช้เพื่อแยกความแตกต่างการเคลื่อนไหวนี้จากลัทธินักวิชาการดั้งเดิม ของยุคกลางในขณะเดียวกันก็ยอมรับว่าตนเป็นหนี้บุญคุณต่อประเพณีนั้น นักคิด Neo-Scholastic พยายามที่จะประยุกต์หยั่งรู้ของปรัชญาและเทววิทยาสมัยใหม่กับหลักคำสอนดั้งเดิมของคริสตจักร ขณะเดียวกันก็มีส่วนร่วมกับความท้าทายของความทันสมัยและการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ด้วย
ลักษณะสำคัญบางประการของ neo-Scholasticism ได้แก่:
1 การมุ่งเน้นไปที่การใช้เหตุผลและการโต้แย้งในการซักถามทางเทววิทยา แทนที่จะอาศัยอำนาจหรือประเพณีเพียงอย่างเดียว
2 เน้นถึงความสำคัญของอภิปรัชญาและการศึกษาความเป็นอยู่ ตลอดจนธรรมชาติของพระเจ้าและโลก 3 การยึดมั่นต่อแนวคิดที่ว่าศรัทธาและเหตุผลเป็นสิ่งเสริมกันมากกว่าที่ต่อต้าน และสามารถนำมารวมกันในการสังเคราะห์ที่กลมกลืนกัน ความเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมกับแนวคิดทางปรัชญาและวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ ขณะเดียวกันก็ประเมินความเข้ากันได้กับหลักคำสอนของคาทอลิกอย่างมีวิจารณญาณ
5 การเน้นย้ำถึงความสำคัญของศีลระลึกและบทบาทของพระคุณในความรอดของมนุษย์
นักคิดนักวิชาการยุคใหม่ที่มีชื่อเสียงบางคนได้แก่:
1 โธมัส อไควนัส (เสียชีวิต ค.ศ. 1274) ซึ่งผลงานของเขาถูกค้นพบอีกครั้งและกลายเป็นอิทธิพลสำคัญต่อขบวนการนี้
2. โจเซฟ คลอยต์เกน (1801-1883) ผู้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างศรัทธากับเหตุผล3 แมทเธียส โจเซฟ ชีเบน (1831-1888) ผู้พัฒนาแนวทางนักวิชาการนีโอเข้ากับหลักคำสอนของศาสนจักร
4 โยฮันน์ แบปทิสต์ ฟรันเซลิน (1806-1876) ผู้ซึ่งเป็นผู้ปกป้องคำสอนของพระศาสนจักรเรื่องสมโภชและการขึ้นสู่สวรรค์ของพระนางมารีย์คนสำคัญ
5 Edward Schillebeeckx (1902-2009) ผู้เขียนบทความเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างศรัทธากับวัฒนธรรมสมัยใหม่อย่างกว้างขวาง
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
