ทำความเข้าใจโรคกลัวเสียง: สาเหตุ อาการ และทางเลือกในการรักษา
Acousticophobia เป็นโรคกลัวเสียงดังหรือเสียงดังอย่างผิดปกติและต่อเนื่อง มันเป็นความหวาดกลัวประเภทหนึ่งที่อาจทำให้เกิดความทุกข์และความบกพร่องในชีวิตประจำวันของแต่ละบุคคล. คนที่เป็นโรคกลัวเสียงอาจประสบกับความวิตกกังวล อาการตื่นตระหนก พฤติกรรมการหลีกเลี่ยง และอาการอื่นๆ เมื่อสัมผัสกับเสียงดัง สาเหตุที่แน่ชัดของโรคกลัวเสียงยังไม่เป็นที่เข้าใจแน่ชัด แต่คิดว่าเป็นภาวะที่ซับซ้อนซึ่งเกี่ยวข้องกับปัจจัยทางชีววิทยา จิตวิทยา และสิ่งแวดล้อม . สาเหตุที่เป็นไปได้บางประการ ได้แก่:
1 ความบกพร่องทางพันธุกรรม: โรคกลัวเสียงอาจสืบทอดมาจากพ่อแม่หรือปู่ย่าตายายของตน
2 ความไม่สมดุลของเคมีในสมอง: ความไม่สมดุลของสารสื่อประสาท เช่น เซโรโทนินและโดปามีนสามารถทำให้เกิดการพัฒนาของโรคกลัวเสียงได้3 ประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ: ผู้ที่เคยประสบกับเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ เช่น เสียงดังหรือการระเบิด อาจพัฒนาอาการกลัวเสียงเป็นวิธีหนึ่งในการรับมือกับอารมณ์ของตนเอง
4 พฤติกรรมที่ได้รับการเรียนรู้: อาการกลัวเสียงสามารถเรียนรู้ได้จากการสังเกตและการเลียนแบบผู้อื่นที่มีอาการนี้ 5. อิทธิพลทางวัฒนธรรม: ความเชื่อและค่านิยมทางวัฒนธรรมสามารถมีบทบาทในการพัฒนาโรคกลัวเสียงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขาเน้นย้ำถึงความสำคัญของการหลีกเลี่ยงเสียงดัง มีอาการหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับโรคกลัวเสียง รวมถึง:
1 ความวิตกกังวล: คนที่เป็นโรคกลัวเสียงอาจรู้สึกวิตกกังวลมากเกินไปเมื่อต้องสัมผัสกับเสียงดัง
2 ภาวะตื่นตระหนก: อาจมีภาวะตื่นตระหนกเมื่อต้องเผชิญกับเสียงดัง ซึ่งอาจนำไปสู่อาการทางกายภาพ เช่น หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออก และตัวสั่น
3 พฤติกรรมหลีกเลี่ยง: บุคคลที่เป็นโรคกลัวเสียงอาจหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่อาจต้องสัมผัสกับเสียงดัง เช่น คอนเสิร์ต การแสดงดอกไม้ไฟ หรือสถานที่ก่อสร้าง
4 การระมัดระวังมากเกินไป: พวกเขาอาจระมัดระวังมากเกินไปและไวต่อเสียงที่พวกเขามองว่าเป็นการคุกคาม
5 การบิดเบือนทางการรับรู้: คนที่เป็นโรคกลัวเสียงอาจประสบกับความผิดปกติของการรับรู้ เช่น ทำให้เกิดความหายนะหรือพูดเกินจริงถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากเสียงดัง การรักษาสำหรับโรคกลัวเสียงมักเกี่ยวข้องกับการบำบัดทางจิตและการใช้ยาร่วมกัน การบำบัดทางปัญญาและพฤติกรรม (CBT) เป็นรูปแบบหนึ่งของจิตบำบัดทั่วไปที่ใช้เพื่อช่วยให้บุคคลที่เป็นโรคกลัวเสียงเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรมเชิงลบที่เกี่ยวข้องกับอาการดังกล่าว การบำบัดโดยการสัมผัส ซึ่งเกี่ยวข้องกับการค่อยๆ ทำให้บุคคลได้รับเสียงดังในสภาพแวดล้อมที่มีการควบคุม ยังมีประสิทธิภาพในการลดความวิตกกังวลและปรับปรุงการทำงานอีกด้วย อาจมีการสั่งจ่ายยา เช่น ยาแก้ซึมเศร้าหรือยาแก้วิตกกังวลเพื่อช่วยจัดการกับอาการของโรคกลัวเสียง
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
