ศิลปะแห่งการเขียนลวก ๆ: สำรวจความงามของความยุ่งเหยิง ความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่ประมาท
การเขียนลวก ๆ เป็นคำที่ใช้อธิบายการเขียนหรือการวาดภาพในลักษณะที่เร่งรีบ ประมาท หรืออ่านไม่ออก นอกจากนี้ยังสามารถอ้างถึงเครื่องหมายผลลัพธ์หรือตัวเขียนด้วย คำนี้มักใช้ดูหมิ่นเพื่อวิพากษ์วิจารณ์งานเขียนหรืองานศิลปะที่ถือว่ายุ่งเหยิง เลอะเทอะ หรือขาดทักษะหรือความใส่ใจในรายละเอียด คำว่า "การเขียนลวก ๆ" นั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนานย้อนกลับไปในยุคกลาง มาจากคำภาษาอังกฤษโบราณว่า "scrybban" ซึ่งแปลว่า "เกาหรือขูด" เมื่อเวลาผ่านไป คำนี้พัฒนาเป็น "การเขียนลวก ๆ" ซึ่งแต่เดิมใช้เพื่ออธิบายการเขียนที่เร่งรีบหรือประมาท แต่ต่อมาได้ถูกนำมาใช้กับการสร้างรอยเขียนที่ยุ่งเหยิงหรืออ่านไม่ออกทุกประเภท การเขียนด้วยลายมืออาจมีได้หลายรูปแบบ ตั้งแต่ภาพดูเดิลแบบเด็กๆ ไปจนถึงการเขียนสำหรับผู้ใหญ่ โครงการศิลปะบำบัดที่เริ่มมีอาการ นอกจากนี้ยังอาจเป็นอาการของความผิดปกติทางการรับรู้หรือการเคลื่อนไหวบางอย่าง เช่น dysgraphia หรือโรคพาร์กินสัน ในบางกรณี การเขียนลวก ๆ อาจเป็นทางเลือกทางศิลปะโดยเจตนา ซึ่งใช้เพื่อสร้างผลงานที่สื่ออารมณ์และแสดงออกซึ่งท้าทายความคิดแบบดั้งเดิมในเรื่องความชัดเจนและการเชื่อมโยงกัน และการวาดภาพที่ปกติสอนในโรงเรียนและสถานศึกษาอื่นๆ อาจเป็นวิธีหลุดพ้นจากข้อจำกัดของแบบแผนและสำรวจวิธีใหม่ๆ ในการแสดงออกอย่างสร้างสรรค์
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
