ไดอะฟิซีลคืออะไร?

Diaphyseal หมายถึงแกนหรือลำตัวของกระดูกยาว ไม่รวมปลาย (ศีรษะและคอ) กล่าวอีกนัยหนึ่งคือส่วนตรงกลางของกระดูกที่เชื่อมต่อปลายทั้งสองข้าง บริเวณไดอะฟิซีลมีลักษณะพิเศษคือการจัดเรียงเนื้อเยื่อกระดูกที่แน่นและหนาแน่น ซึ่งให้ความแข็งแรงและการรองรับกระดูก ตัวอย่างเช่น ในกระดูกโคนขา (กระดูกต้นขา) บริเวณไดอะฟิซีลคือเพลาทรงกระบอกยาวที่เชื่อมต่อกับศีรษะ (ด้านบน สิ้นสุด) จนถึงข้อเข่า ในทำนองเดียวกัน ในกระดูกต้นแขน (กระดูกต้นแขน) บริเวณไดอะฟิซีลคือก้านตรงยาวที่เชื่อมระหว่างข้อไหล่กับข้อข้อศอก คำว่า "ไดอะฟิซีล" มาจากคำภาษากรีก "เดีย" แปลว่า "ผ่าน" และ " physis" แปลว่า "การเติบโต" มีการใช้ครั้งแรกโดยนักกายวิภาคศาสตร์ชาวฝรั่งเศส F. G. J. Rayer ในศตวรรษที่ 19 เพื่ออธิบายส่วนตรงกลางของกระดูกยาว