Yahudi Tarihinde Harun Rahipliğinin Önemi

Harun sözcüğü İbranice "güç dağı" anlamına gelen "Aharon" sözcüğünden gelir. İncil'de Harun, Musa'nın kardeşi ve İsrailoğullarının ilk baş rahibiydi. Harun rahipliği, Tanrı ile İsrailliler arasında aracı olarak hizmet etmek üzere Tanrı tarafından Musa aracılığıyla kurulmuştur.

Harun rahipliği, her birinin kendi sorumlulukları ve görevleri olan farklı düzeylerdeki rahiplerden oluşan hiyerarşik bir sistemdi. Başrahip en önemli rahipti ve yılda bir kez Kefaret Gününde halkın günahlarının kefaretini ödemekle sorumluydu. Diğer rahipler ibadeti yönetmekten, kanunları yorumlamaktan ve dini konularda yargıç olarak hizmet etmekten sorumluydu.

Harun rahipliği, MS 70 yılında Kudüs'teki İkinci Tapınağın yıkılmasına kadar bin yıldan fazla bir süre boyunca Yahudi dini yaşamının önemli bir parçasıydı. Tapınağın yıkılmasından sonra Harun rahipliği artık işlevini yerine getiremez hale geldi ve yerini Levili rahiplik aldı.

Günümüzde "Harun" terimi hâlâ Tanrı'nın Musa aracılığıyla kurduğu rahiplik sistemini ve Hz. Harun, eski İsrail toplumunda rahip olarak görev yapmıştı.