Memahami Angiofibroma: Punca, Gejala dan Pilihan Rawatan

Angiofibroma adalah tumor jinak yang jarang berlaku yang berlaku pada tisu lembut badan, seperti kulit, otot, dan tisu penghubung. Ia biasanya ditemui di kawasan kepala dan leher, tetapi juga boleh berlaku di bahagian lain badan.
Tumor terdiri daripada pertumbuhan tidak normal saluran darah dan tisu berserabut (penghubung). Ia boleh sama ada bertangkai (dilekat pada tangkai) atau tidak dilekatkan pada sebarang struktur.
Angiofibroma biasanya tumbuh perlahan dan mungkin tidak menyebabkan sebarang gejala sehingga mencapai saiz tertentu. Apabila ia menyebabkan simptom, ia boleh termasuk:
* Ketulan atau bengkak di kawasan yang terjejas
* Ketulan atau nodul yang tidak menyakitkan pada kulit
* Kemerahan dan bengkak di kawasan terjejas
* Kesukaran menelan atau bernafas jika tumor terletak di tekak

Tepatnya Punca angiofibroma tidak diketahui, tetapi ia dipercayai berkaitan dengan mutasi genetik yang berlaku semasa perkembangan janin. Ia boleh berlaku pada lelaki dan perempuan, dan lebih kerap berlaku pada kanak-kanak dan dewasa muda.

Diagnosis angiofibroma adalah berdasarkan gabungan pemeriksaan fizikal, kajian pengimejan seperti imbasan CT atau MRI, dan biopsi (penyingkiran sampel kecil tisu untuk pemeriksaan di bawah mikroskop). Rawatan biasanya melibatkan pembedahan membuang tumor, dan dalam beberapa kes, terapi sinaran mungkin disyorkan untuk memastikan semua sel kanser dihapuskan.

Prognosis untuk angiofibroma secara amnya adalah baik, kerana ia adalah tumor jinak dan bukan kanser. Walau bagaimanapun, jika tidak dirawat, ia boleh terus membesar dan menyebabkan gejala seperti kesukaran menelan atau bernafas. Dalam kes yang jarang berlaku, tumor boleh menjadi malignan (kanser) dari masa ke masa.

Secara ringkasnya, angiofibroma ialah tumor jinak yang jarang berlaku yang boleh berlaku pada tisu lembut badan, biasanya di kawasan kepala dan leher. Ia boleh menyebabkan gejala seperti ketulan atau bengkak, kemerahan dan bengkak kawasan yang terjejas, dan kesukaran menelan atau bernafas jika ia terletak di kerongkong. Diagnosis adalah berdasarkan gabungan pemeriksaan fizikal, kajian pengimejan, dan biopsi, dan rawatan biasanya melibatkan pembedahan pembuangan tumor. Prognosis secara amnya baik, tetapi jika tidak dirawat, ia boleh terus berkembang dan menyebabkan gejala.