De geschiedenis van Dragooning: een militaire tactiek voor voetsoldaten

Dragooning is een militaire tactiek waarbij infanteriesoldaten van hun paarden worden gedemonteerd en als voetsoldaten worden gebruikt. Deze tactiek werd algemeen gebruikt in de 18e en 19e eeuw, vóór het wijdverbreide gebruik van cavalerie. , op zijn paard. In de loop van de tijd werd de term gebruikt om elke infanteriesoldaat te beschrijven die op een paard zat, ongeacht of hij een draak droeg of niet. Dragooning werd vaak gebruikt als een manier om de mobiliteit en flexibiliteit van infanterie-eenheden te vergroten. Door van hun paarden af te stappen, konden soldaten zich sneller en gemakkelijker door dicht terrein bewegen, zoals bossen en bergen, en konden ze ook een intensiever gevecht met de vijand aangaan zonder de noodzaak van omslachtige paardenuitrusting. Dragooning had echter zijn nadelen. Zonder hun paarden waren soldaten beperkt in hun vermogen om zich snel over lange afstanden te verplaatsen, en waren ze ook kwetsbaarder voor aanvallen van cavalerie-eenheden. Bovendien waren gedemonteerde soldaten vaak minder effectief in open terrein, waar ze meer werden blootgesteld aan vijandelijk vuur. Ondanks deze beperkingen bleef dragooning door de geschiedenis heen een gebruikelijke tactiek in veel legers, waaronder het Britse leger tijdens de Napoleontische oorlogen en de Amerikaanse Burgeroorlog. Tegenwoordig wordt de term "dragon" in sommige militaire contexten nog steeds gebruikt om te verwijzen naar infanterie-eenheden die van hun paarden zijn gedemonteerd.