Historia smokowania: taktyka wojskowa dla żołnierzy piechoty

Dragooning to taktyka wojskowa, podczas której żołnierze piechoty są zsiadani z koni i wykorzystywani jako piechota. Taktykę tę powszechnie stosowano w XVIII i XIX wieku, przed powszechnym użyciem kawalerii.… Termin „dragon” pochodzi od francuskiego słowa „smok”, które odnosiło się do piechoty konnej noszącej smoka lub długą broń. , na swoim koniu. Z biegiem czasu terminem tym zaczęto określać każdego żołnierza piechoty dosiadającego konia, niezależnie od tego, czy nosił smoka, czy nie.… Dragoning był często używany jako sposób na zwiększenie mobilności i elastyczności jednostek piechoty. Zsiadając z koni, żołnierze mogli szybciej i łatwiej poruszać się po gęstym terenie, takim jak lasy i góry, a także mogli zaangażować się w bliższą walkę z wrogiem bez potrzeby używania uciążliwego sprzętu dla koni.… Jednak smokowanie miało swoje wady. Bez koni żołnierze mieli ograniczone możliwości szybkiego poruszania się na duże odległości, a także byli bardziej podatni na ataki jednostek kawalerii. Dodatkowo zsiadający żołnierze byli często mniej skuteczni na otwartym terenie, gdzie byli bardziej narażeni na ogień wroga.… Pomimo tych ograniczeń, smokowanie pozostało powszechną taktyką w wielu armiach na przestrzeni dziejów, w tym w armii brytyjskiej podczas wojen napoleońskich i wojny secesyjnej. Obecnie termin „dragon” jest nadal używany w niektórych kontekstach wojskowych w odniesieniu do jednostek piechoty, które zsiadają z koni.