Immunizers begrijpen: soorten en hoe ze werken

Een immunisator is een stof die het immuunsysteem van het lichaam stimuleert om antilichamen te produceren en infecties te bestrijden. Vaccinatiemiddelen kunnen worden gebruikt om een breed scala aan ziekten te voorkomen of te behandelen, waaronder infectieziekten zoals mazelen, bof en rubella (BMR), evenals bepaalde soorten kanker. Er zijn verschillende soorten immunisatiemiddelen, waaronder: 1. Vaccins: Dit zijn het meest voorkomende type immunisatiemiddel. Ze bevatten een verzwakte of dode vorm van een virus of bacterie die ervoor zorgt dat het lichaam antilichamen aanmaakt om de infectie te bestrijden. Toxoïden: Dit zijn vaccins die een toxine bevatten dat verzwakt of gedood is. Voorbeelden hiervan zijn het toxoïde tegen difterie en het toxoïde tegen tetanus.
3. Conjugaatvaccins: Dit zijn vaccins die een verzwakte vorm van een bacterie bevatten die is gekoppeld aan een eiwitdrager. Voorbeelden hiervan zijn het conjugaatvaccin tegen Haemophilus influenzae type b (Hib) en het conjugaatvaccin tegen Streptococcus pneumoniae.
4. Subeenheidvaccins: Dit zijn vaccins die slechts een klein deel van een virus of bacterie bevatten, in plaats van het hele organisme. Voorbeelden hiervan zijn het subeenheidvaccin voor hepatitis B en het subeenheidvaccin voor het humaan papillomavirus (HPV).
5. DNA-vaccins: Dit zijn vaccins die een stukje genetisch materiaal bevatten, DNA genaamd, dat codeert voor een specifiek eiwit dat op het oppervlak van een virus of bacterie wordt aangetroffen. Voorbeelden hiervan zijn het DNA-vaccin tegen HPV en het DNA-vaccin tegen het respiratoir syncytieel virus (RSV).
6. Messenger RNA (mRNA)-vaccins: Dit zijn vaccins die een stukje genetisch materiaal bevatten, mRNA genaamd, dat instructies bevat voor het lichaam om een specifiek eiwit te produceren dat op het oppervlak van een virus of bacterie wordt aangetroffen. Voorbeelden hiervan zijn het mRNA-vaccin voor COVID-19 en het mRNA-vaccin voor griep. Over het algemeen werken immunisatoren door een klein, onschadelijk stukje van een virus of bacterie in het lichaam te introduceren, waardoor het immuunsysteem antilichamen gaat produceren en de infectie bestrijdt. Door dit te doen, dragen ze bij aan de bescherming tegen infectieziekten en verminderen ze het risico op ziekte en overlijden.