Zrozumienie żelazocyjanków i ich znaczenie w chemii analitycznej

Żelazocyjanek to związek zawierający grupę cyjanową (-CN) przyłączoną do jonu metalu, zazwyczaj żelaza(II) (Fe2+). Ogólny wzór żelazocyjanku to [Mn(CN)6], gdzie M to jon metalu, a n to ładunek jonu metalu.

Żelazacyjanki są powszechnie stosowane w chemii analitycznej jako odczynniki do wykrywania i oznaczania ilościowego jonów cyjankowych. Stosuje się je również w niektórych procesach przemysłowych, takich jak produkcja pigmentów i barwników. W roztworach wodnych żelazocyjanki mogą ulegać reakcji redoks, podczas której grupa cyjanowa ulega redukcji do cyjanowodoru (HCN), a jon metalu utlenia się do postaci jon metalu (III). Reakcję tę można zastosować do wykrycia obecności jonów cyjankowych w roztworze.

Żelazacyjanowodorowy odnosi się do związku, który zawiera grupę cyjanową (-CN) przyłączoną do jonu metalu, ale niekoniecznie ma stały ładunek jonu metalu. Związki te często występują w przyrodzie i można je stosować jako wskaźniki obecności jonów cyjankowych w roztworze.