Zrozumienie Arhatów w buddyzmie

Arhaci (sanskryt: āryas, pali: ariyas) to jednostki, które osiągnęły oświecenie lub samorealizację w buddyzmie. Termin „arhat” pochodzi od sanskryckiego słowa „ārya”, które oznacza „szlachetny” lub „wzniosły”. We wczesnych tekstach buddyjskich termin ten odnosił się do tych, którzy osiągnęli najwyższy poziom rozwoju duchowego i byli uważani za istoty „szlachetne” lub „wzniosłe”. W buddyzmie therawady arhaci to osoby, które osiągnęły stan oświecenia (lub nirwany). ) i przezwyciężyłem wszelkie skalania i przywiązania. Uważani są za doskonałych w zrozumieniu Czterech Szlachetnych Prawd i wyeliminowali wszelkie pragnienia i niechęć. Arhatów nie uważa się za bóstwa ani istoty nadprzyrodzone, ale raczej za zwykłe jednostki, które dzięki własnym wysiłkom osiągnęły niezwykły poziom rozwoju duchowego.… W buddyzmie mahajany termin „arhat” jest czasami używany w odniesieniu do osób, które osiągnęły wysoki poziom rozwoju duchowego. poziom duchowej realizacji, ale jest również używane szerzej w odniesieniu do każdego, kto praktykował ścieżkę buddyjską i osiągnął pewien stopień oświecenia. W tym kontekście arhatów postrzega się jako istoty, które przezwyciężyły negatywne emocje i przywiązania oraz rozwinęły poczucie współczucia i mądrości.… Ogólnie rzecz biorąc, koncepcja arhatów w buddyzmie podkreśla ideę, że oświecenie jest możliwe dla wszystkich jednostek, niezależnie od ich pochodzenia lub okoliczności. Podkreśla potencjał każdej osoby do osiągnięcia głębokiego poziomu rozwoju duchowego i prowadzenia życia pełnego mądrości, współczucia i wyzwolenia.