Budizm'de Arhatları Anlamak

Arhatlar (Sanskritçe: āryas, Pali: ariyas) Budizm'de aydınlanmaya veya kendini gerçekleştirmeye ulaşmış bireylerdir. "Arhat" terimi, "asil" veya "yüce" anlamına gelen Sanskritçe "ārya" kelimesinden türetilmiştir. İlk Budist metinlerinde bu terim, ruhsal gelişimin en yüksek seviyesine ulaşmış ve "asil" veya "yüce" varlıklar olarak kabul edilen kişilere atıfta bulunur.

Theravada Budizminde arhatlar, aydınlanma durumuna (veya Nirvana'ya) ulaşmış bireylerdir. ) ve tüm kirliliklerin ve takıntıların üstesinden geldiler. Dört Yüce Gerçeği anlamada mükemmel olduklarına inanılır ve tüm arzu ve nefreti ortadan kaldırmışlardır. Arhatlar tanrılar veya doğaüstü varlıklar olarak kabul edilmez; daha ziyade kendi çabalarıyla olağanüstü düzeyde ruhsal gelişim elde etmiş sıradan bireyler olarak kabul edilir.

Mahayana Budizminde "arhat" terimi bazen yüksek bir seviyeye ulaşmış bireyleri belirtmek için kullanılır. manevi farkındalık düzeyidir, ancak aynı zamanda daha geniş anlamda Budist yolunu uygulayan ve bir dereceye kadar aydınlanma elde eden herkese atıfta bulunmak için de kullanılır. Bu bağlamda arhatlar, olumsuz duyguların ve takıntıların üstesinden gelmiş, şefkat ve bilgelik duygusu geliştirmiş varlıklar olarak görülüyor.

Genel olarak Budizm'deki arhat kavramı, aydınlanmanın, geçmişleri ne olursa olsun tüm bireyler için bir olasılık olduğu fikrini vurguluyor. veya koşullar. Her insanın derin bir ruhsal gelişim düzeyine ulaşma ve bilgelik, şefkat ve özgürlük dolu bir hayat yaşama potansiyelini vurgular.