Zrozumienie braku manifestacji: idea, że pewne aspekty rzeczywistości wykraczają poza fizyczną manifestację

Brak manifestacji odnosi się do idei, że pewnych aspektów rzeczywistości, takich jak świadomość czy jaźń, nie można bezpośrednio zaobserwować ani zmierzyć. Nie są fizycznie obecne w świecie i nie można ich dostrzec naszymi zmysłami. Zamiast tego wywnioskowuje się je lub stawia hipotezy na podstawie ich skutków lub sposobu, w jaki wpływają na inne aspekty rzeczywistości.…
Na przykład możemy obserwować właściwości fizyczne obiektu, takie jak jego kształt i kolor, ale nie możemy bezpośrednio obserwować jego świadomości lub subiektywności doświadczenie. Podobnie możemy obserwować zachowanie danej osoby, ale nie możemy bezpośrednio obserwować jej myśli i emocji. Nieprzejawienie jest kluczowym pojęciem w wielu tradycjach duchowych i filozoficznych, gdzie często używa się go do opisania natury jaźni lub świadomości jako czegoś, co wykracza poza fizyczną manifestację. Na przykład w Advaita Vedanta jaźń jest uważana za niezamanifestowaną, co oznacza że nie można go bezpośrednio zaobserwować ani doświadczyć naszymi zmysłami. Zamiast tego wnioskuje się o tym na podstawie jego skutków, takich jak poczucie „ja” lub poczucie istnienia. Pojęcie niemanifestacji ma również kluczowe znaczenie w naukach buddyzmu, gdzie jest używane do opisania natury jaźni i natury rzeczywistości jako pustej i pozbawionej wrodzonej egzystencji.... Podsumowując, niemanifestacja odnosi się do idei, że pewne aspekty rzeczywistości , takie jak świadomość lub jaźń, nie można bezpośrednio zaobserwować ani zmierzyć, zamiast tego można je wywnioskować na podstawie ich skutków. Jest to kluczowa koncepcja w wielu tradycjach duchowych i filozoficznych, gdzie służy do opisu natury jaźni i rzeczywistości jako czegoś, co wykracza poza fizyczną manifestację.