การทำความเข้าใจความไม่ปรากฏ: แนวคิดที่ว่าความจริงซ่อนเร้นมากกว่าที่จะเปิดเผย
การไม่แสดงออกหมายถึงแนวคิดที่ว่าบางแง่มุมของความเป็นจริงไม่สามารถรับรู้หรือสังเกตได้โดยตรง ดังนั้นจึงไม่สามารถรับรู้ได้ผ่านประสาทสัมผัสปกติหรือกระบวนการรับรู้ของเรา กล่าวอีกนัยหนึ่ง การไม่ปรากฏให้เห็นแสดงให้เห็นว่ามีแง่มุมต่างๆ ของความเป็นจริงที่ไม่ได้ปรากฏอย่างชัดเจนในประสบการณ์ของเรา แต่ค่อนข้างเป็นนัยหรืออนุมานจากสิ่งที่เราประสบอยู่ ตัวอย่างเช่น แนวคิดเรื่อง "เวลา" มักถูกมองว่าเป็นแง่มุมที่ไม่ปรากฏชัดของความเป็นจริง เพราะไม่สามารถรับรู้ได้โดยตรงผ่านประสาทสัมผัสของเรา เราสามารถสรุปเวลาที่ผ่านไปได้โดยอาศัยการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์ของเราและโลกทางกายภาพรอบตัวเราเท่านั้น ในทำนองเดียวกัน แนวคิดเชิงนามธรรม เช่น "ความยุติธรรม" หรือ "ความรัก" ก็ถือว่าไม่ปรากฏให้เห็นเช่นกัน เนื่องจากไม่สามารถสังเกตหรือวัดได้โดยตรง แต่เข้าใจผ่านผลกระทบที่มีต่อประสบการณ์และพฤติกรรมของเรา ความคิดเรื่องการไม่แสดงออกเป็นศูนย์กลางของประเพณีทางปรัชญาและจิตวิญญาณมากมาย ซึ่งมักกล่าวถึงการมีอยู่ของอาณาจักรหรือมิติของความเป็นจริงที่อยู่นอกเหนือการรับรู้ธรรมดาของเรา ตัวอย่างเช่น ในพุทธศาสนา แนวคิดเรื่อง "ความว่างเปล่า" (ชุนยะตะ) หมายถึงธรรมชาติที่ไม่ปรากฏชัดของปรากฏการณ์ทั้งหมด ซึ่งถูกมองว่าว่างเปล่าจากการดำรงอยู่โดยธรรมชาติ และขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่นสำหรับความหมายและการดำรงอยู่ของปรากฏการณ์เหล่านั้น ในทำนองเดียวกัน ในแอดไวตะ อุปนิษัท แนวคิดเรื่อง "พราหมณ์" หมายถึงความเป็นจริงที่ไม่ปรากฏให้เห็นและครอบคลุมทุกอย่างที่เป็นรากฐานของโลกแห่งประสบการณ์ของเรา โดยสรุป ความไม่ปรากฏหมายถึงความคิดที่ว่ามีแง่มุมของความเป็นจริงที่ไม่สามารถรู้ได้โดยตรงผ่าน ประสาทสัมผัสปกติหรือกระบวนการรับรู้ของเรา และต้องอนุมานหรือเข้าใจผ่านผลกระทบที่มีต่อประสบการณ์และพฤติกรรมของเรา แนวคิดนี้เป็นศูนย์กลางของประเพณีทางปรัชญาและจิตวิญญาณมากมาย ซึ่งมักกล่าวถึงการดำรงอยู่ของอาณาจักรหรือมิติของความเป็นจริงที่อยู่นอกเหนือการรับรู้ปกติของเรา
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
