Η σημασία των μονόξυλων στηλών στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική

Μονόξυλο (ελληνικά: μόνοξυλον, "μονόξυλο") είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής. Αναφέρεται σε έναν τύπο στήλης που αποτελείται από ένα μόνο κομμάτι ξύλου, σε αντίθεση με μια σύνθετη στήλη από πολλά κομμάτια ξύλου ή πέτρας.

Στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική, οι στήλες ήταν συνήθως κατασκευασμένες από πέτρα, αλλά μερικοί ναοί και άλλα κτίρια εμφανίστηκαν κολώνες μονοξύλων από ξύλο. Αυτοί οι κίονες ήταν συχνά διακοσμημένοι με σκαλίσματα ή άλλα διακοσμητικά στοιχεία και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη συνολική αισθητική και δομική σχεδίαση του κτηρίου. όταν το ξύλο ήταν πιο εύκολα διαθέσιμο οικοδομικό υλικό από την πέτρα. Ωστόσο, η πρακτική της χρήσης μονού ξύλινων κιόνων συνεχίστηκε σε όλη την Κλασική περίοδο (περ. 5ος-4ος αι. π.Χ.) και στην ελληνιστική περίοδο (περ. 3ος-1ος αι. π.Χ.). ιστορία, και παρέχουν πολύτιμες γνώσεις για τα τεχνολογικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.