Kepentingan Lajur Monoxylon dalam Seni Bina Yunani Purba

Monoxylon (Bahasa Yunani: μόνοξυλον, "kayu tunggal") ialah istilah yang digunakan dalam kajian seni bina dan arca Yunani kuno. Ia merujuk kepada jenis lajur yang terdiri daripada sekeping kayu, berbanding tiang komposit yang diperbuat daripada beberapa kepingan kayu atau batu.

Dalam seni bina Yunani purba, lajur biasanya diperbuat daripada batu, tetapi beberapa kuil dan bangunan lain ditampilkan tiang monoksilon diperbuat daripada kayu. Lajur ini selalunya dihiasi dengan ukiran atau hiasan lain, dan ia memainkan peranan penting dalam keseluruhan reka bentuk estetik dan struktur bangunan.

Penggunaan tiang monoksilon adalah perkara biasa pada zaman Archaic (c. abad ke-8-6 SM), apabila kayu adalah bahan binaan yang lebih mudah didapati daripada batu. Walau bagaimanapun, amalan menggunakan tiang kayu tunggal berterusan sepanjang zaman Klasik (c. abad ke-5-4 SM) dan ke zaman Helenistik (c. abad ke-3-1 SM).

Secara keseluruhannya, tiang monoksilon merupakan aspek penting dalam seni bina Yunani kuno. sejarah, dan mereka memberikan pandangan yang berharga tentang pencapaian teknologi dan seni tamadun Yunani purba.