Kepentingan Obeliking dalam Seni Bina Mesir Purba

Obelisking ialah istilah yang digunakan dalam konteks seni bina Mesir kuno dan seni monumental. Ia merujuk kepada amalan meletakkan dua atau lebih obelisk, iaitu monumen tinggi, sempit dengan tapak segi empat sama dan bentuk tirus, di hadapan kuil atau bangunan penting lain. Obelisk selalunya diletakkan di kedua-dua sisi pintu masuk ke bangunan, dan dianggap sebagai simbol kuasa dan kuasa ilahi.

Perkataan "obelisking" berasal daripada perkataan Yunani "obelos," yang bermaksud "spit-panggang, " dan merujuk kepada bentuk obelisk, yang menyerupai ludah daging. Amalan obelisk adalah perkara biasa di Mesir purba, terutamanya semasa zaman Kerajaan Baru (sekitar 1550-1070 BCE), apabila banyak obelisk yang paling terkenal dibina.

Obelisk selalunya diperbuat daripada granit atau batu pasir, dan boleh mencapai 40 meter. (131 kaki) tinggi. Mereka dihiasi dengan hieroglif dan simbol lain, dan sering ditulis dengan nama dan gelaran firaun yang menugaskan mereka. Obelisk dipercayai mempunyai kuasa ajaib, dan dianggap melindungi bangunan yang mereka berdiri di hadapan daripada bahaya.

Secara keseluruhannya, obelisk merupakan aspek penting dalam seni bina dan budaya Mesir purba, dan kebanyakan obelisk yang dibina dalam tempoh masa ini masih berdiri hari ini sebagai bukti kepintaran dan kemahiran orang Mesir purba.