Memahami Peruntukan dalam Sains Komputer dan Pengaturcaraan

Dalam konteks sains komputer dan pengaturcaraan, peruntukan merujuk kepada proses memberikan ruang ingatan kepada pembolehubah atau objek dalam atur cara. Apabila pembolehubah atau objek dicipta, ia memerlukan jumlah memori tertentu untuk menyimpan datanya. Peruntukan melibatkan mengetepikan ruang memori tersebut untuk pembolehubah atau objek untuk digunakan.

Sebagai contoh, jika anda mencipta tatasusunan integer dalam program anda, pengalokasi memori (yang biasanya sebahagian daripada sistem pengendalian) akan memperuntukkan blok memori bersebelahan kepada simpan semua integer dalam tatasusunan. Setiap integer akan mempunyai slot sendiri dalam blok memori itu, dan saiz blok akan bergantung pada bilangan integer yang anda ingin simpan dalam tatasusunan.

Terdapat beberapa jenis peruntukan, termasuk:

1. Peruntukan tindanan: Ini ialah proses memperuntukkan memori untuk pembolehubah atau objek pada tindanan, iaitu kawasan memori yang digunakan untuk storan sementara. Pembolehubah dan objek yang diperuntukkan pada timbunan biasanya kecil dan berumur pendek.
2. Peruntukan timbunan: Ini ialah proses memperuntukkan memori untuk pembolehubah atau objek pada timbunan, iaitu kawasan ingatan yang digunakan untuk penyimpanan jangka panjang. Pembolehubah dan objek yang diperuntukkan pada timbunan biasanya besar dan tahan lama.
3. Peruntukan dinamik: Ini ialah proses memperuntukkan memori untuk pembolehubah atau objek pada masa jalan, bukannya pada masa penyusunan. Ini membolehkan lebih fleksibiliti dari segi jumlah memori yang boleh diperuntukkan, serta keupayaan untuk memperuntukkan memori untuk objek yang tidak diketahui sehingga masa jalan.
4. Pengumpulan sampah: Ini ialah proses menuntut semula memori secara automatik yang telah diperuntukkan sebelum ini untuk objek yang tidak lagi digunakan. Ini membantu untuk mengelakkan kebocoran memori dan memastikan bahawa memori digunakan dengan cekap.