De geschiedenis en erfenis van deelpacht in het zuiden van de Verenigde Staten

Deelpacht was een landbouwsysteem dat na de burgeroorlog in het zuiden van de Verenigde Staten ontstond, vooral in de katoenproducerende regio's. Het betrof een landeigenaar die land en hulpbronnen ter beschikking stelde aan een pachtboer, die vervolgens het land zou bewerken en een deel van hun oogst als pacht zou betalen. De deelpachter zou doorgaans een klein stuk land ontvangen om te bewerken, samen met gereedschap, zaden en andere benodigdheden, in ruil voor een deel van de gewassen die hij produceerde. Deelbouw werd vaak gezien als een manier voor bevrijde slaven en arme blanken om toegang te krijgen naar land en hulpbronnen die ze zich anders misschien niet hadden kunnen veroorloven. Het systeem werd echter ook gekenmerkt door uitbuiting en armoede, omdat deelpachters vaak gedwongen werden hoge huurprijzen en rentetarieven op leningen te betalen en onderworpen waren aan de grillen van de landeigenaren. Veel deelpachters hadden moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en zaten gevangen in een cyclus van schulden en armoede. Het deelpachtersysteem was een belangrijk onderdeel van de economie van na de burgeroorlog in het Zuiden, maar droeg ook bij aan de aanhoudende armoede en ongelijkheid in de regio. Het systeem werd uiteindelijk vervangen door andere vormen van landbouw en arbeidsregelingen, maar de erfenis ervan is nog steeds zichtbaar in de sociale en economische verschillen die tegenwoordig in veel zuidelijke plattelandsgemeenschappen bestaan.