Onderbeplanting: een techniek om de bodemgezondheid en de groei van hoofdgewassen te verbeteren

Onderbeplanting verwijst naar de praktijk waarbij een tweede gewas of planten tussen de rijen van een hoofdgewas worden geplant, zoals maïs of sojabonen. Deze techniek kan verschillende voordelen bieden, waaronder:

1. Verhoogde bodemvruchtbaarheid: Het hoofdgewas kan voedingsstoffen in de bodem opgebruiken, maar het ondergeplante gewas kan helpen deze aan te vullen.
2. Verminderde onkruidgroei: Het ondergeplante gewas kan met onkruid concurreren om ruimte en voedingsstoffen, waardoor de groei ervan wordt verminderd en het onkruid gemakkelijker kan worden bestreden.
3. Verbeterde bodemstructuur: Het ondergeplante gewas kan helpen verdichte grond af te breken en de structuur ervan te verbeteren, wat het hoofdgewas ten goede kan komen. Verhoogde biodiversiteit: Onderbeplanting kan een leefgebied bieden voor nuttige insecten en andere organismen, wat kan helpen ongedierte onder controle te houden en de algehele gezondheid van het ecosysteem te verbeteren. Enkele veel voorkomende ondergeplante gewassen zijn onder meer: 1. Peulvruchten: Deze planten, zoals bonen of erwten, hebben knobbeltjes op hun wortels die stikstofbindende bacteriën bevatten, die stikstof kunnen leveren voor het hoofdgewas. Graangewassen: Tarwe, haver of gerst kunnen worden ondergeplant tussen rijen maïs of sojabonen om een bodembedekking te bieden en de bodemgezondheid te verbeteren. Radijzen: Deze planten hebben een diepe penwortel die kan helpen verdichte grond af te breken en voedingsstoffen uit diepere lagen naar boven te halen. Alfalfa: Deze peulvrucht wordt vaak gebruikt als onderplantgewas in boomgaarden en wijngaarden, waar het stikstof en andere voedingsstoffen aan het hoofdgewas kan leveren. Boekweit: Deze plant heeft een diepe penwortel die kan helpen de bodemstructuur te verbeteren en voedingsstoffen uit diepere lagen naar boven te halen. Het is ook een goede bron van nectar voor nuttige insecten.