Polarograaf begrijpen: een apparaat dat wordt gebruikt om elektrische geleidbaarheid te meten

Polarograaf is een apparaat dat wordt gebruikt om de elektrische geleidbaarheid van een materiaal te meten. Het bestaat uit twee elektroden, één stationair en één bewegend, die zijn ondergedompeld in het te testen materiaal. De beweging van de bewegende elektrode veroorzaakt een verandering in het elektrische veld rond de stationaire elektrode, wat er op zijn beurt voor zorgt dat er stroom tussen de elektroden vloeit. De stroom die tussen de elektroden vloeit is evenredig met de geleidbaarheid van het te testen materiaal. De polarograaf werd begin 20e eeuw uitgevonden door de Duitse natuurkundige Gerhard Friedrich Michel en werd veel gebruikt bij het meten van de elektrische geleidbaarheid van materialen. Het is grotendeels vervangen door modernere technieken zoals vierpuntssonde- en scanning-sondemicroscopie. Polarograaf wordt nog steeds gebruikt in een aantal gespecialiseerde toepassingen, zoals bij de studie van sterk geleidende materialen en bij het meten van zeer lage concentraties onzuiverheden in halfgeleiders .

Het principe achter de polarograaf is gebaseerd op het feit dat wanneer een materiaal in een elektrisch veld wordt geplaatst, ionen of vrije elektronen in het materiaal zullen bewegen als reactie op het veld, waardoor er een elektrische stroom gaat vloeien. Door de stroom te meten die tussen de elektroden vloeit, kan de geleidbaarheid van het materiaal worden bepaald. Polarograaf is een veelzijdig hulpmiddel voor het bestuderen van de elektrische eigenschappen van materialen en is gebruikt in een breed scala aan toepassingen, van de studie van metalen en halfgeleiders tot de meting van de bodemweerstand. Het blijft een belangrijk hulpmiddel bij onderzoek en ontwikkeling, maar ook bij kwaliteitscontrole en procesmonitoring in verschillende industrieën.