Czym jest identyfikator w programowaniu?

Identyfikator to nazwa nadana zmiennej, funkcji, klasie lub innemu obiektowi w języku programowania. Służy do jednoznacznej identyfikacji obiektu i udostępnienia go w programie.

Innymi słowy, identyfikator to etykieta przypisana do konkretnego elementu w kodzie, takiego jak zmienna, funkcja lub klasa, i która służy do odwoływania się do tej jednostki w całym programie.

Na przykład w kodzie `int x = 5;`, `x` jest identyfikatorem odnoszącym się do zmiennej o wartości 5. Podobnie w kodzie `void myFunction(int y) { ... }`, `myFunction` to identyfikator odnoszący się do funkcji, która przyjmuje argument w postaci liczby całkowitej `y`.

Identyfikatory mogą składać się z liter, cyfr i podkreśleń i muszą zaczynać się od litery lub podkreślać. Nie mogą zaczynać się od cyfry ani znaku specjalnego. W większości języków programowania w identyfikatorach rozróżniana jest wielkość liter, co oznacza, że „MojaZmienna” i „mojazmienna” są uważane za różne identyfikatory.