Lucius Cornelius Sulla Felix: bezwzględny rzymski generał i mąż stanu

Sulla (łac. Lucius Cornelius Sulla Felix, 138/137 p.n.e. – 78 p.n.e.) był rzymskim generałem i mężem stanu, który stał się pierwszym człowiekiem późnej Republiki Rzymskiej, który rządził Rzymem bez wybierania go na żaden oficjalny urząd sędziowski. Znany jest ze swoich udanych kampanii przeciwko wrogom Rzymu, swojej dyktatury i reform rzymskiej konstytucji. Wczesne życie Sulli nie jest dobrze udokumentowane, ale uważa się, że urodził się w rodzinie szlacheckiej i otrzymał tradycyjne rzymskie wykształcenie . Karierę polityczną rozpoczął jako kwestor w 72 roku p.n.e., służąc pod konsulem Gnejuszem Pompejuszem Magnusem (Pompejuszem Wielkim). Szybko zyskał reputację zdolnego dowódcy wojskowego i został wyznaczony do dowodzenia oddziałami w różnych kampaniach przeciwko wrogom Rzymu. W 82 rpne Sulla otrzymał dowództwo nad armią rzymską w Azji Mniejszej, gdzie skutecznie pokonał zbuntowanego króla Mitrydatesa VI z Pontu. Następnie najechał Armenię i pokonał króla Tigranesa II, przejmując kontrolę nad większością wschodniej części Morza Śródziemnego. W 80 roku p.n.e. Sulla wrócił do Rzymu i został mianowany przez Senat dyktatorem, stanowisko to piastował przez kilka lat. W czasie swojej dyktatury przeprowadził szereg reform mających na celu wzmocnienie państwa rzymskiego i osłabienie władzy arystokracji. Doprowadził także do stracenia lub wygnania wielu swoich przeciwników politycznych.… Późniejsze życie Sulli było naznaczone chorobami i kontrowersjami. Wycofał się z życia publicznego w 79 r. p.n.e. i zmarł w 78 r. p.n.e., podobno z powodu gorączki. Pomimo wielu osiągnięć, dziedzictwo Sulli zostało nadszarpnięte przez jego brutalne metody i użycie władzy dyktatorskiej. Pozostaje jednak ważną postacią w historii Rzymu i jest pamiętany jako jeden z najwybitniejszych generałów i mężów stanu późnej Republiki.