Znaczenie Areopagity w Nowym Testamencie i tradycji wczesnochrześcijańskiej

Areopagita (gr. Αρεοπαγίτης, Areopagites) to termin używany w Nowym Testamencie do opisania grupy ludzi uważanych za „z Areopagu” lub „z Wzgórza Aresa”. Areopag był wzgórzem w Atenach w Grecji, kojarzonym z bogiem Aresem i uważanym za miejsce starożytnego soboru ateńskiego. W Nowym Testamencie termin Areopagita jest używany do opisania grupy ludzi, których uważano za być członkami rady Areopagu i których uważano za mądrych i znających drogi Boże. Termin ten jest używany w Dziejach Apostolskich do opisania grupy ludzi, którzy nawrócili się na chrześcijaństwo za sprawą apostoła Pawła i których uważano za jednych z pierwszych nawróconych na chrześcijaństwo w Atenach.... Terminu areopagita używano także w późniejszych czasach chrześcijańskich. tradycja opisująca grupę wczesnochrześcijańskich pisarzy i teologów związanych z soborem Areopagu. Pisarze ci, w tym św. Dionizjusz Areopagita i św. Grzegorz Palamas, byli znani ze swojej mądrości i znajomości wiary i uważani byli za jedną z najważniejszych postaci w rozwoju teologii i duchowości chrześcijańskiej....Ogólnie rzecz biorąc, termin Areopagita to termin używany w Nowym Testamencie i późniejszej tradycji chrześcijańskiej do opisania grupy ludzi uważanych za mądrych i znających drogi Boże, a którzy byli związani z soborem Areopagu w Atenach.