Znaczenie Maharajy i Maharao w historii Indii

Maharadża (महाराज) to sanskryckie słowo oznaczające „wielki król” lub „cesarz”. Jest to tytuł używany w starożytnych i średniowiecznych Indiach w odniesieniu do potężnych królów, którzy rządzili dużymi terytoriami. Słowo to jest nadal używane w niektórych częściach Indii jako tytuł wyrażający szacunek dla wysokich urzędników lub dygnitarzy. Z drugiej strony Maharao jest odmianą tytułu Maharadża używanego w niektórych określonych regionach Indii, takich jak Radżastan i Madhya Pradesh. Często używa się go w odniesieniu do władców mniejszych królestw lub księstw znajdujących się pod zwierzchnictwem większych imperiów. W czasach nowożytnych niektóre rodziny przyjęły tytuł Maharao jako tytuł dziedziczny, podobny do tytułu królewskiego. Rodziny te są zazwyczaj potomkami byłych władców, którzy posiadali ten tytuł w przeszłości i nadal używają go w celu podtrzymania swojego rodu i tradycji.