Κατανόηση της Υποκανονικότητας: Αιτίες, Χαρακτηριστικά και Διαμάχες

Η υποκανονικότητα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στην ψυχολογία για να περιγράψει άτομα που έχουν χαμηλό επίπεδο γνωστικής λειτουργίας ή διανοητικής αναπηρίας. Συχνά χρησιμοποιείται εναλλακτικά με τον όρο «νοητική καθυστέρηση», αν και ορισμένοι επαγγελματίες προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «νοητική αναπηρία». , υποσιτισμός και κακή εκπαίδευση. Μπορεί να εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την υποκείμενη αιτία και τις συγκεκριμένες ανάγκες και δυνάμεις του ατόμου. Μερικά κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με υποκανονικότητα μπορεί να περιλαμβάνουν:

* Βαθμολογίες κάτω από το μέσο όρο του δείκτη νοημοσύνης (IQ)
* Δυσκολία στη μάθηση και στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα
* Καθυστερημένη ανάπτυξη ή απόκτηση δεξιοτήτων
* Δυσκολία στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και στην επικοινωνία
* Περιορισμένη προσαρμοστικότητα και δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων Εξάρτηση από άλλους για τις καθημερινές εργασίες της ζωής

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η υποκανονικότητα είναι ένα φάσμα και τα άτομα με διανοητική αναπηρία μπορούν να έχουν ένα ευρύ φάσμα ικανοτήτων και αναγκών. Μερικοί μπορεί να απαιτούν σημαντική υποστήριξη και διευκόλυνση, ενώ άλλοι μπορεί να είναι πιο ανεξάρτητοι και αυτάρκεις.

Ο όρος «υποκανονικότητα» έχει επικριθεί από ορισμένους επαγγελματίες και υποστηρικτές ότι είναι στιγματιστικός και παθολογικός. Υποστηρίζουν ότι επικεντρώνεται σε αυτά που τα άτομα δεν μπορούν να κάνουν, παρά στις δυνάμεις και τις ικανότητές τους, και μπορεί να διαιωνίσει αρνητικά στερεότυπα και διακρίσεις. Μερικοί προτιμούν να χρησιμοποιούν τον όρο «διανοητική αναπηρία», καθώς θεωρείται ως ένας πιο ουδέτερος και σεβαστός τρόπος περιγραφής των ατόμων με γνωστικές αναπηρίες.