Κατανόηση του Entablature στην Αρχιτεκτονική

Ο θριγκός (από τη λατινική λέξη «entabulare», που σημαίνει «στρώνω σε τραπέζι») αναφέρεται στην οριζόντια δομή των δοκών και των τόξων που εκτείνονται σε ένα άνοιγμα ή χωρίζουν δύο χώρους στην αρχιτεκτονική. Περιλαμβάνει το υπέρθυρο, το επιστύλιο, τη ζωφόρο και το γείσο, τα οποία είναι τα διάφορα στοιχεία ενός κλασικού θριγκού.

Στην κλασική αρχιτεκτονική, το επιστύλιο αποτελούνταν συνήθως από τρία κύρια μέρη: το επιστύλιο, τη ζωφόρο και το γείσο. Το επιστύλιο είναι το χαμηλότερο τμήμα του θριγκού, που στηρίζεται στην κορυφή των κιόνων ή των τοίχων που το στηρίζουν. Η ζωφόρος είναι το μεσαίο τμήμα, συχνά διακοσμημένο με ανάγλυφα ή γλυπτά. Το γείσο είναι το ανώτερο τμήμα, το οποίο χρησιμεύει ως στέμμα ή φινίρισμα του θριγκού.

Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, ο όρος "θριγκό" χρησιμοποιείται μερικές φορές ευρύτερα για να αναφέρεται σε οποιαδήποτε οριζόντια κατασκευή που εκτείνεται σε ένα άνοιγμα ή χωρίζει δύο χώρους, ανεξάρτητα από το κλασικά στοιχεία ή αναλογίες.