Apostolische leringen en praktijken in het vroege christendom begrijpen

Apostolisch betekent gerelateerd aan of afgeleid van de apostelen, de oorspronkelijke twaalf discipelen van Jezus Christus die door hem waren uitgekozen om zijn leringen te verspreiden en wonderen te verrichten. De term kan ook verwijzen naar de leringen, overtuigingen en praktijken die geacht worden in lijn te zijn met de leringen van de apostelen en de vroegchristelijke gemeenschappen die zij stichtten. In deze zin wordt apostolisch vaak gebruikt om de tradities, liturgie en leer van de vroege Christelijke Kerk, evenals het gezag en leiderschap van de apostelen en hun opvolgers. Het idee is dat deze praktijken en overtuigingen door de apostelen zijn doorgegeven en daarom als goddelijk geïnspireerd en gezaghebbend worden beschouwd. Een apostolische kerk kan bijvoorbeeld een kerk zijn die nauw aansluit bij de leringen en praktijken van de vroege christelijke kerk, zoals het gebruik van liturgische eredienst, de viering van de eucharistie en de nadruk op persoonlijke heiligheid en toewijding aan God. Een apostolische bediening kan er een zijn die wordt geleid door personen van wie wordt aangenomen dat ze een directe verbinding hebben met de apostelen en hun leringen, zoals bisschoppen of andere kerkleiders die worden gezien als opvolgers van de apostelen.