De geheimen van Rhynchonelloide planten ontsluiten: een reis naar het verleden

Rhynchonelloid is een term die in de paleobotanie wordt gebruikt om een groep uitgestorven planten te beschrijven die verwant zijn aan moderne hoornblad (Rhynchophyllum) en levermos (Marchantiophyta). Deze planten werden gekenmerkt door de aanwezigheid van luchtzakjes, of rhynchae, waarvan men dacht dat ze betrokken waren bij de gasuitwisseling. De term ‘rhynchonelloïde’ werd eind 19e eeuw bedacht door de Britse paleobotanist William Harlow Reader en wordt beschrijven een breed scala aan uitgestorven planten die overeenkomsten vertonen met moderne hoornblad en levermos. Deze planten zijn bekend uit fossiele overblijfselen die zijn gevonden in rotsen van verschillende leeftijden, waaronder het Carboon, het Perm en het Trias. Rhynchonelloïde planten waren waarschijnlijk kleine, kruidachtige planten die op de grond of op rotsen groeiden. Ze hadden eenvoudige bladeren en stengels, en sommige soorten hadden mogelijk sporenproducerende structuren die vergelijkbaar waren met die van moderne hoornblad en levermos. De aanwezigheid van luchtzakjes in deze planten suggereert dat ze mogelijk zijn aangepast om te overleven in omgevingen met een laag zuurstofniveau, zoals moerassen of moerassen. Over het geheel genomen wordt de term ‘rhynchonelloïde’ gebruikt om een diverse groep uitgestorven planten te beschrijven die bepaalde eigenschappen gemeen hebben. kenmerken met moderne hoornblad en levermos, maar onderscheiden zich er op andere manieren van.