De geschiedenis en betekenis van geseling in religieuze tradities

Een flagellant is een persoon die te voet loopt of reist, vaak als een vorm van boetedoening of spirituele discipline. De term is afgeleid van het Latijnse woord 'flagellum', wat 'zweep' of 'gesel' betekent. In sommige religieuze tradities sloegen flagellanten zichzelf of anderen met de zweep als een manier om zonden te verzoenen of spirituele zuivering te zoeken. De praktijk van geseling is door de geschiedenis heen in verschillende culturen en religies waargenomen, waaronder het christendom, de islam en het hindoeïsme. In sommige gevallen werd geseling gezien als een vorm van versterving, waarbij het individu zichzelf zou onderwerpen aan fysieke pijn of ongemak als een manier om zichzelf voor God te vernederen of spirituele verlichting te bereiken. In de moderne tijd is de praktijk van geseling grotendeels uit de mode geraakt. gunst, en het is niet langer een gangbare praktijk in de meeste religieuze tradities. De term 'flagellant' kan echter nog steeds metaforisch worden gebruikt om iemand te beschrijven die overdreven zelfkritisch of bestraffend tegenover zichzelf is.