Historia Biafry i jej znaczenie w polityce Nigerii

Biafra to region w Afryce Zachodniej, który był ojczyzną ludu Igbo, jednej z największych grup etnicznych w Nigerii. Pod koniec lat sześćdziesiątych lud Igbo w Nigerii starał się o utworzenie niepodległego państwa zwanego Biafra, co doprowadziło do brutalnej wojny domowej, która trwała od 1967 do 1970. Nazwa „Biafra” pochodzi od słowa Igbo „Biafrah”, co oznacza „ dom wolności.” Pomysł Biafry został po raz pierwszy zaproponowany na początku lat pięćdziesiątych XX wieku przez grupę intelektualistów Igbo, którzy pragnęli większej autonomii dla swojego regionu w Nigerii. Jednak dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych koncepcja Biafry stała się główną siłą polityczną, gdy napięcia między Igbo a innymi grupami etnicznymi w Nigerii przerodziły się w przemoc. W maju 1967 r. rząd Nigerii odpowiedział na rosnące wezwania do secesji, ogłoszenie stanu wyjątkowego w Regionie Wschodnim, zamieszkałym głównie przez Igbo. Posunięcie to doprowadziło do powszechnej przemocy i ostatecznej deklaracji niepodległości przez rząd pod przewodnictwem Igbo w lipcu 1967 r. Rząd nigeryjski wziął odwet siłą, a powstały konflikt stał się znany jako wojna biafranska. Wojna biafranska trwała trzy lata i zakończyła się znaczne straty w ludziach, przy czym szacunki wskazują, że zmarło od jednego do trzech milionów ludzi, głównie z głodu i chorób. Wojna zakończyła się w styczniu 1970 roku, kiedy Biafra została pokonana przez siły nigeryjskie. Od tego czasu nazwa „Biafra” zaczęto kojarzyć z walką o samostanowienie Igbo i dążeniem do odrębnej ojczyzny. Należy jednak zauważyć, że nie wszyscy Igbo popierają ideę niepodległości Biafranu i jest wielu zwolenników większej autonomii w Nigerii lub nawet systemu federalnego, który dałby większe uprawnienia rządom regionalnym.