Niebezpieczeństwa nadliteractwa: zrozumienie i unikanie ozdobnego pisma

Nadliteractwo to termin używany do opisania pisma, które jest nadmiernie ozdobne, kwieciste lub samoświadome. Może to obejmować używanie złożonego słownictwa, zawiłych struktur zdań i nadmiernie poetyckiego języka, próbując brzmieć bardziej literacko lub wyrafinowanie. Nadliteractwo można postrzegać jako formę afektacji, która może pogarszać przejrzystość i przystępność pisma.……Niektóre typowe oznaki nadliteractwa obejmują:……1. Używanie żargonu lub terminów technicznych, które nie są niezbędne do zrozumienia tekstu.
2. Włączanie niepotrzebnie skomplikowanych struktur zdaniowych, takich jak długie zdania lub frazy zagnieżdżone.
3. Używanie języka zbyt formalnego lub archaicznego, nietypowego dla mowy potocznej.
4. Używanie zbyt wielu przymiotników i przysłówków do opisania każdego szczegółu sceny lub postaci.
5. Zamieszczanie niepotrzebnych opisów i wyjaśnień, które nie rozwijają fabuły ani nie ujawniają ważnych informacji.…Nadliteractwo może być problemem dla pisarzy, ponieważ może sprawiać, że ich twórczość wydaje się pretensjonalna, pobłażliwa lub trudna do zrozumienia. Może także odwrócić uwagę od głównego przesłania lub tematu tekstu i podważyć wiarygodność głosu autora. Aby uniknąć nadmiernej literackości, autorzy powinni skupić się na używaniu jasnego, zwięzłego języka, który dokładnie oddaje zamierzone znaczenie, a także powinni mieć świadomość potrzeb i oczekiwań odbiorców.