


Zrozumienie braku szacunku i jego wpływu na osoby z niepełnosprawnością intelektualną i rozwojową
Brak szacunku to termin używany do opisania sposobu, w jaki osoby z niepełnosprawnością intelektualną lub niepełnosprawnością rozwojową są traktowane z mniejszym szacunkiem i godnością niż inne osoby. Może to obejmować na przykład poniżanie, wykluczenie z aktywności społecznych lub odmowę dostępu do zasobów i możliwości ze względu na niepełnosprawność.…… Brak szacunku może przybierać różne formy, ale kilka typowych przykładów to:……1. Protekcjonalny język lub ton: Używanie zbyt uproszczonego lub dziecięcego języka podczas rozmowy z osobą niepełnosprawną lub używanie protekcjonalnego tonu, który sugeruje, że dana osoba nie jest w stanie zrozumieć złożonych idei.
2. Wykluczenie z działalności społecznej: Pozostawienie osoby niepełnosprawnej poza wydarzeniami lub zgromadzeniami społecznymi ze względu na jej niepełnosprawność lub założenie, że nie będzie ona zainteresowana uczestnictwem.
3. Odmowa dostępu do zasobów i możliwości: Odmowa zapewnienia zakwaterowania lub wsparcia, które umożliwiłoby osobie niepełnosprawnej pełne uczestnictwo w działaniu lub wydarzeniu.
4. Brak reprezentacji: Ignorowanie doświadczeń i punktów widzenia osób niepełnosprawnych przy podejmowaniu decyzji, które ich dotyczą, lub nieuwzględnianie ich w procesach decyzyjnych.
5. Stereotypy i napiętnowanie: Utrwalanie negatywnych stereotypów na temat niepełnosprawności lub traktowanie osób niepełnosprawnych tak, jakby były mniej zdolne lub mniej zasługiwały na szacunek niż inne.
Brak szacunku może mieć znaczący wpływ na dobrostan i jakość życia osób z niepełnosprawnością intelektualną lub rozwojową niepełnosprawności. Może sprawić, że poczują się marginalizowani, wykluczeni i zdewaluowani, a także mogą ograniczyć ich możliwości interakcji społecznych, edukacji i zatrudnienia.… Aby zwalczać brak szacunku, ważne jest, aby traktować wszystkie osoby z szacunkiem i godnością, niezależnie od ich zdolności i niepełnosprawności. Oznacza to używanie języka włączającego, zapewnianie zakwaterowania i wsparcia w razie potrzeby oraz aktywne poszukiwanie perspektyw i doświadczeń osób niepełnosprawnych. Oznacza to także kwestionowanie negatywnych stereotypów i piętna oraz opowiadanie się za większym włączeniem i dostępnością we wszystkich aspektach życia.



