Memahami Kurang Hormat dan Kesannya terhadap Orang Kurang Upaya Intelek dan Perkembangan

Tidak hormat adalah istilah yang digunakan untuk menggambarkan cara orang yang kurang upaya intelek atau perkembangan diperlakukan dengan kurang hormat dan maruah daripada orang lain. Ia boleh termasuk perkara seperti dihina, dikecualikan daripada aktiviti sosial, atau dinafikan akses kepada sumber dan peluang kerana ketidakupayaan seseorang.

Sikap tidak hormat boleh berlaku dalam pelbagai bentuk, tetapi beberapa contoh biasa termasuk:

1. Bahasa atau nada merendahkan: Menggunakan bahasa yang terlalu ringkas atau seperti kanak-kanak apabila bercakap dengan seseorang yang kurang upaya, atau menggunakan nada merendahkan yang membayangkan bahawa orang itu tidak mampu memahami idea yang kompleks.
2. Pengecualian daripada aktiviti sosial: Meninggalkan seseorang yang kurang upaya daripada acara sosial atau perhimpunan kerana ketidakupayaan mereka, atau menganggap bahawa mereka tidak akan berminat untuk mengambil bahagian.
3. Penafian akses kepada sumber dan peluang: Enggan menyediakan penginapan atau sokongan yang membolehkan seseorang yang kurang upaya mengambil bahagian sepenuhnya dalam aktiviti atau acara.
4. Kekurangan perwakilan: Mengabaikan pengalaman dan perspektif orang kurang upaya apabila membuat keputusan yang memberi kesan kepada mereka, atau gagal memasukkan mereka dalam proses membuat keputusan.
5. Stereotaip dan stigma: Mengekalkan stereotaip negatif tentang orang kurang upaya, atau melayan orang kurang upaya seolah-olah mereka kurang berkemampuan atau kurang patut dihormati daripada orang lain.

Sikap tidak hormat boleh memberi kesan yang ketara kepada kesejahteraan dan kualiti hidup orang yang mempunyai intelektual atau perkembangan kurang upaya. Ia boleh membuatkan mereka berasa terpinggir, diketepikan dan direndahkan nilai, dan ia boleh mengehadkan peluang mereka untuk interaksi sosial, pendidikan dan pekerjaan.

Untuk memerangi sikap tidak hormat, adalah penting untuk melayan semua individu dengan hormat dan bermaruah, tanpa mengira kebolehan atau ketidakupayaan mereka. Ini bermakna menggunakan bahasa inklusif, menyediakan penginapan dan sokongan apabila diperlukan, dan secara aktif mencari perspektif dan pengalaman orang kurang upaya. Ia juga bermakna mencabar stereotaip dan stigma negatif, dan menyokong untuk kemasukan dan akses yang lebih besar dalam semua aspek kehidupan.