Zrozumienie odmienności w języku

W językoznawstwie fleksja odnosi się do sposobu, w jaki słowa są modyfikowane w celu wskazania informacji gramatycznych, takich jak czas, wielkość liter, rodzaj, liczba i nastrój. Morfologia fleksyjna to nauka o tych fleksjach i sposobie ich wykorzystania do przekazywania znaczeń.…
Odmiana to termin używany do opisania stopnia, w jakim język wykorzystuje morfologię fleksyjną do wyrażania informacji gramatycznych. Języki można sklasyfikować jako wysoce fleksyjne lub słabo fleksyjne na podstawie zakresu, w jakim wykorzystują morfologię fleksyjną.

Języki wysoce fleksyjne, takie jak łacina i arabski, mają dużą liczbę przyrostków fleksyjnych dodawanych do słów w celu wskazania informacji gramatycznych. Na przykład w języku łacińskim słowo „amare” (kochać) można odmienić, aby wskazać podmiot (kocham), dopełnienie (kochasz) lub czasownik napięty (kochałem).

Języki słabo odmienione, takie jak angielski i szwedzki, znacznie rzadziej używają morfologii fleksyjnej i zamiast tego w większym stopniu polegają na szyku wyrazów i słowach funkcyjnych do przekazywania informacji gramatycznych. Na przykład w języku angielskim słowo „to love” nie zmienia formy, aby wskazać podmiot lub przedmiot, ale raczej kontekst i kolejność słów są używane do wskazania tej informacji.

Ogólnie rzecz biorąc, fleksja jest miarą tego, jak bardzo język opiera się na morfologia fleksyjna do wyrażania informacji gramatycznych, przy czym języki silnie fleksyjne używają większej liczby przyrostków fleksyjnych, a języki słabo fleksyjne używają mniejszej liczby przyrostków fleksyjnych lub nie używają ich wcale.