การทำความเข้าใจลัทธิต่อต้านความสงบ: อุดมการณ์ทางการเมืองที่โอบรับความรุนแรง
ลัทธิต่อต้านความสงบเป็นอุดมการณ์ทางการเมืองที่ต่อต้านลัทธิสันติภาพ ซึ่งสนับสนุนการปฏิเสธความรุนแรงและความก้าวร้าวเพื่อเป็นแนวทางในการแก้ไขข้อขัดแย้ง ผู้ต่อต้านความสงบเชื่อว่าบางครั้งความรุนแรงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุเป้าหมายบางอย่างหรือปกป้องตนเองและผู้อื่นจากอันตราย พวกเขาอาจแย้งว่าลัทธิสงบปฏิบัติไม่ได้จริงหรือไร้เดียงสา และไม่ได้คำนึงถึงความเป็นจริงของอำนาจและความขัดแย้งในโลกนี้ ผู้ต่อต้านความสงบอาจสนับสนุนการใช้กำลังทหารหรือความรุนแรงในรูปแบบอื่นเพื่อปกป้องตนเองหรือประเทศของตน . พวกเขายังอาจสนับสนุนให้ใช้กำลังเพื่อปกป้องสิทธิมนุษยชนหรือป้องกันภัยพิบัติด้านมนุษยธรรม อย่างไรก็ตาม ผู้ต่อต้านความสงบไม่จำเป็นต้องสนับสนุนการใช้ความรุนแรงเพื่อประโยชน์ของตนเองหรือเพื่อครอบงำผู้อื่น
ตัวอย่างบางส่วนของการเคลื่อนไหวหรือบุคคลในการต่อต้านความสงบ ได้แก่:
1 นักสัจนิยม: คนเหล่านี้คือนักสัจนิยมทางการเมืองที่เชื่อว่าอำนาจและผลประโยชน์ส่วนตนขับเคลื่อนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ และลัทธิสันตินิยมนั้นไม่สมจริงในบริบทนี้ พวกเขาอาจสนับสนุนการใช้กำลังทหารเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของชาติหรือรักษาความสงบเรียบร้อยของโลก
2 กลุ่มอนุรักษ์นิยมใหม่: คนเหล่านี้เป็นนักการเมืองฝ่ายขวาและปัญญาชนที่สนับสนุนการใช้กำลังทหารเพื่อส่งเสริมประชาธิปไตยและผลประโยชน์ของอเมริกาทั่วโลก พวกเขาโต้แย้งว่าลัทธิสันตินิยมเป็นแนวทางที่อ่อนแอและไร้เดียงสาต่อนโยบายต่างประเทศ3 เหยี่ยว: คนเหล่านี้เป็นผู้นำทางการเมืองและนักยุทธศาสตร์ที่สนับสนุนการใช้กำลังทหารเพื่อบรรลุเป้าหมายบางอย่าง เช่น การปกป้องความมั่นคงของชาติหรือการปกป้องสิทธิมนุษยชน พวกเขาอาจแย้งว่าลัทธิความสงบเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยที่ประเทศที่ร่ำรวยและมีอำนาจเท่านั้นที่สามารถจ่ายได้
4 ผู้สนับสนุนการป้องกันตัวเอง: คนเหล่านี้คือบุคคลหรือกลุ่มที่เชื่อว่าสิทธิในการป้องกันตัวเองเป็นหลักการสำคัญที่ควรเป็นแนวทางในการตัดสินใจทางการเมือง พวกเขาอาจแย้งว่าลัทธิความสงบไม่สามารถทำได้ในสถานการณ์ที่ความปลอดภัยของตนเองหรือของผู้อื่นตกอยู่ในความเสี่ยง
น่าสังเกตว่าการต่อต้านความสงบไม่จำเป็นต้องเป็นอุดมการณ์ที่ตายตัว และอาจมีมุมมองที่หลากหลายในหมวดหมู่นี้ ผู้ต่อต้านความสงบบางคนอาจสนับสนุนการใช้กำลังเฉพาะในบางสถานการณ์เท่านั้น ในขณะที่บางคนอาจสนับสนุนให้มีแนวทางที่ก้าวร้าวมากขึ้นในการแก้ไขข้อขัดแย้ง นอกจากนี้ บุคคลบางคนที่ระบุตัวว่าเป็นผู้ต่อต้านความสงบอาจรับทราบถึงความสำคัญของวิธีการสันติวิธีในการแก้ไขข้อขัดแย้งและการเปลี่ยนแปลงทางสังคม แม้ว่าพวกเขาจะไม่เชื่อว่าวิธีการเหล่านี้มีประสิทธิผลหรือใช้งานได้จริงเสมอไป



