การทำความเข้าใจ Canalization: การทำงานร่วมกันระหว่างพันธุศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
Canalization เป็นกระบวนการที่การพัฒนาสิ่งมีชีวิตได้รับอิทธิพลจากทั้งปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของโครงสร้างหรือรูปแบบเฉพาะที่ไม่ได้ถูกกำหนดโดยจีโนไทป์เพียงอย่างเดียว แนวคิดนี้ริเริ่มโดย C.H. วัดดิงตันในทศวรรษปี ค.ศ. 1940 และเป็นที่รู้จักในชื่อ "มรดกทางอีพีเจเนติกส์" หรืออีกนัยหนึ่ง การทำให้เป็นช่องหมายถึงแนวคิดที่ว่าการพัฒนาสิ่งมีชีวิตไม่ได้ถูกกำหนดโดยยีนของมันเพียงอย่างเดียว แต่ยังพิจารณาจากปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมด้วย เช่น โภชนาการ อุณหภูมิ และอื่นๆ อิทธิพลภายนอก ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในวิธีการแสดงออกของยีน ซึ่งนำไปสู่ความแตกต่างในฟีโนไทป์สุดท้ายของสิ่งมีชีวิต แม้ว่าองค์ประกอบทางพันธุกรรมที่ซ่อนอยู่จะเหมือนกันก็ตาม
ตัวอย่างเช่น ลองพิจารณาพืชที่ปลูกในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันสองแห่ง หนึ่งที่มี แสงแดดและน้ำเพียงพอ และอีกประการหนึ่งมีแสงแดดและน้ำจำกัด แม้ว่าพืชอาจมีพันธุกรรมที่เหมือนกัน แต่พืชที่ปลูกในสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นพืชที่มีสุขภาพดีและเจริญรุ่งเรือง ในขณะที่พืชที่ปลูกในสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยอาจพัฒนาเป็นพืชแคระแกรนหรือเครียด ความแตกต่างทางฟีโนไทป์นี้เกิดจากผลกระทบของปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมต่อการแสดงออกของยีน มากกว่าความแตกต่างใดๆ ในรหัสพันธุกรรมที่ซ่อนอยู่ การแยกส่วนสามารถมองได้ว่าเป็นวิธีหนึ่งในการสร้างสมดุลระหว่างความยืดหยุ่นและความเสถียรของกระบวนการพัฒนา ช่วยให้มีความยืดหยุ่นในระดับหนึ่งในการตอบสนองต่อสัญญาณด้านสิ่งแวดล้อม ในขณะเดียวกันก็รักษาโปรแกรมการพัฒนาที่มีความเสถียรเพื่อให้แน่ใจว่ามีการสร้างโครงสร้างและรูปแบบที่สำคัญอย่างเหมาะสม
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
