Η Ιστορία και η Σημασία του Όβολου στην Αρχαία Ελλάδα

Ο οβολός (πληθυντικός: οβολός) είναι μια αρχαία ελληνική νομισματική μονάδα. Ήταν ένα μικρό ασημένιο ή χάλκινο νόμισμα που χρησίμευε για την πληρωμή καθημερινών αγορών, όπως φαγητό και ποτό. Η λέξη "obolus" προέρχεται από την ελληνική λέξη "obolos", που σημαίνει "νόμισμα." Εκείνη την εποχή, οι οβολοί κατασκευάζονταν από ήλεκτρο, ένα φυσικό κράμα χρυσού και αργύρου. Αργότερα, κατά την Κλασική περίοδο (5ος-4ος αι. π.Χ.), οι οβολοί κατασκευάζονταν από ασήμι και μπρούντζο. Οι Όβολοι χωρίστηκαν σε μικρότερες μονάδες που ονομάζονταν «δραχμές», οι οποίες υποδιαιρέθηκαν περαιτέρω σε «οβολούς». Μία δραχμή ισοδυναμούσε με έξι οβολούς. Η αξία ενός οβολού διέφερε ανάλογα με την τοποθεσία και τη χρονική περίοδο, αλλά γενικά άξιζε περίπου το 1/16 της δραχμής.

Η χρήση του οβολού ως νομίσματος μειώθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο (3ος-1ος αι. τα νομίσματα έγιναν πιο κοινά. Ωστόσο, η λέξη «οβολός» συνέχισε να χρησιμοποιείται στα ελληνικά ως μονάδα μέτρησης για μικρές ποσότητες χρημάτων ή άλλων αντικειμένων.