Κατανόηση της κρυστάλλωσης και των κρυσταλλώσιμων ουσιών

Η κρυσταλλοποίηση αναφέρεται στην ικανότητα μιας ουσίας να σχηματίζει κρυστάλλους. Ένας κρύσταλλος είναι ένα στερεό στο οποίο τα άτομα, τα μόρια ή τα ιόντα είναι διατεταγμένα σε επαναλαμβανόμενο σχέδιο. Αυτό το πρότυπο καθορίζεται από τη χημική σύνθεση και τις συνθήκες υπό τις οποίες σχηματίστηκε η ουσία.

Κρυστάλλωση είναι η διαδικασία με την οποία μια ουσία μετατρέπεται από υγρή ή αέρια σε στερεή. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν η ουσία ψύχεται ή όταν εκτίθεται σε ένα συγκεκριμένο χημικό ή φυσικό ερέθισμα. Κρυστάλλωση μπορεί επίσης να συμβεί σε στερεά, όπου οι κρύσταλλοι μπορούν να αναπτυχθούν και να πολλαπλασιαστούν με την πάροδο του χρόνου.

Οι κρυσταλλώσιμες είναι εκείνες που μπορούν να υποστούν κρυστάλλωση. Αυτές οι ουσίες έχουν συνήθως υψηλό βαθμό τάξης και συμμετρίας στη μοριακή τους δομή, που τους επιτρέπει να σχηματίζουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Παραδείγματα κρυσταλλώσιμων ουσιών περιλαμβάνουν μέταλλα, όπως ο σίδηρος και ο χαλκός, και πολλές οργανικές ενώσεις, όπως η ζάχαρη και το αλάτι.

Αντίθετα, μη κρυσταλλώσιμες ουσίες είναι εκείνες που δεν σχηματίζουν κρυστάλλους. Αυτές οι ουσίες έχουν τυπικά μια διαταραγμένη ή άμορφη δομή, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν επαναλαμβανόμενο σχέδιο. Παραδείγματα μη κρυσταλλώσιμων ουσιών περιλαμβάνουν το γυαλί και τα περισσότερα πολυμερή.