De betekenis van de Labarum in de Romeinse geschiedenis en het christendom

Labarum (van het Latijnse ‘labarum’) was een militaire standaard die door het Romeinse Rijk werd gebruikt, vooral tijdens het bewind van Constantijn I. Het was een lange, verticale rechthoekige banier met het Chi-Rho-symbool (een combinatie van de Griekse letters chi en rho ) erop, dat het Christogram vertegenwoordigde, een symbool van het christendom. De labarum werd aan het front van het leger gedragen en werd beschouwd als een krachtig symbool van keizerlijk gezag en religieuze identiteit. Het gebruik van de labarum als militaire standaard kan worden teruggevoerd tot de Slag om de Milvische Brug in 312 na Christus, waar Constantijn I hij zou vóór de slag een visioen van een kruis hebben gehad, wat hem ertoe bracht zich tot het christendom te bekeren en het Chi-Rho-symbool als zijn standaard aan te nemen. De labarum werd een belangrijk symbool van de christelijke keizerlijke macht en werd gebruikt door daaropvolgende Romeinse keizers die christenen waren. Het gebruik van de labarum nam af na de val van het West-Romeinse rijk in de 5e eeuw, maar werd nog steeds gebruikt in de Oost-Romeinse keizers. Empire (Byzantijnse rijk) tot zijn val in de 15e eeuw. Tegenwoordig wordt de labarum nog steeds gebruikt als symbool van het christendom en komt hij in veel religieuze contexten voor, onder meer op wapenschilden en in religieuze kunst.