De kracht van anadiplose in retoriek

Anadiplosis is een retorisch apparaat waarbij de schrijver of spreker het laatste woord of de laatste zin van een zin of zin herhaalt aan het begin van de volgende zin. Deze techniek creëert een gevoel van continuïteit en samenhang tussen de zinnen, en kan ook het belang van het herhaalde woord of de herhaalde zin benadrukken. Bijvoorbeeld: "We zullen vechten op de stranden, we zullen vechten op de landingsplaatsen, we zullen vechten in de velden en op straat.” (Winston Churchill)
In dit voorbeeld wordt het woord 'wij' herhaald aan het begin van elke zin, waardoor een gevoel van eenheid en vastberadenheid ontstaat.
Anadiplosis kan ook worden gebruikt om een gevoel van ironie of contrast te creëren, door een woord of zin te herhalen dat een andere betekenis of connotatie heeft in de volgende zin. Bijvoorbeeld: "Ik kwam, ik zag, ik overwon." (Alexander de Grote) In dit voorbeeld wordt het woord "kwam" herhaald aan het begin van elke zin, maar elke keer met een andere betekenis, waardoor een gevoel van ironie en contrast tussen de drie zinnen ontstaat.