De Roistering-cultuur van de 16e en 17e eeuw

Roistering is een term die in de 16e en 17e eeuw vaak werd gebruikt om een soort baldadig of wanordelijk gedrag te beschrijven, waarbij vaak sprake was van dronkenschap, hard geluid en storend gedrag. Het woord is afgeleid van het Middelengelse woord 'roister', wat 'lawaai maken' of 'oproer maken' betekent. Roistering werd vaak geassocieerd met tavernes en andere cafés, waar klanten samenkwamen om te drinken, te zingen en deel te nemen aan luidruchtige activiteiten. De term werd soms gebruikt om het luidruchtige gedrag te beschrijven van soldaten, matrozen en andere arbeiders uit de arbeidersklasse, die bekend stonden om hun ruwe en wanordelijke gedrag. Tegenwoordig wordt het woord ‘roistering’ niet vaak gebruikt in het dagelijks taalgebruik, maar het is wel bewaard gebleven in historische contexten en wordt vaak gebruikt door historici en literatuurwetenschappers om de sociale en culturele normen uit het verleden te beschrijven.