Odkrywanie tajemnic okresu azylijsko-tardenoizyjskiego: kluczowy moment w historii ludzkości

Azilian-Tardenoisian to termin używany w archeologii i prehistorii do opisania specyficznego kulturowego i technologicznego etapu rozwoju człowieka, który istniał w Europie w okresie późnego paleolitu, a konkretnie między 40 000 a 35 000 lat temu. Termin ten został ukuty przez francuskiego archeologa Henriego Breuila na początku XX wieku i wywodzi się od nazw dwóch miejsc, w których po raz pierwszy odkryto artefakty z tego okresu: Azil (we Francji) i Tardenois (w Belgii).

W tym okresie populacje ludzkie w Europie nastąpiły znaczące zmiany kulturowe i technologiczne, obejmujące rozwój bardziej wyrafinowanych narzędzi i broni, pojawienie się nowych form sztuki, takich jak malowanie i rzeźbienie w jaskiniach, oraz pojawienie się wczesnej ekspresji symbolicznej. Kultura azylijsko-tardenoisska charakteryzuje się użyciem małych, przypominających ostrza narzędzi wykonanych z krzemienia i innych materiałów kamiennych, a także obecnością ozdób osobistych i innych wyrazistych artefaktów.... Okres azylijsko-tardenoizyjski był czasem znaczących zmian i przystosowanie się do populacji ludzkich w Europie i położyło podwaliny pod rozwój bardziej złożonych społeczeństw i kultur, które wyłoniły się później w prehistorii.