Zrozumienie systemu dworskiego średniowiecznej Europy

Dwór to słowo wywodzące się od łacińskiego słowa „manerium”, które oznacza „miejsce mieszkalne” lub „posiadłość”. W kontekście historii średniowiecza dwór był samowystarczalną posiadłością obejmującą rezydencję pana, pola uprawne, pastwiska i domy chłopów pańszczyźnianych. Pan dworu był właścicielem ziemi i chłopów pańszczyźnianych, którzy ją uprawiali, a w zamian za swoją pracę chłopi pańszczyźniani otrzymywali ochronę, sprawiedliwość i miejsce do życia.… System dworski był dominującą strukturą społeczną i gospodarczą w średniowiecznej Europie, zwłaszcza w Anglii i Francji. Cechowała ją hierarchiczna relacja pomiędzy panem dworu a chłopami pańszczyźnianymi mieszkającymi i pracującymi na terenie majątku. Pan był właścicielem ziemi, a chłopi pańszczyźniani byli zobowiązani do jej uprawiania w zamian za własne działki i ochronę. System dworski był systemem samowystarczalnym, w którym pan i chłopi pańszczyźniani polegali na sobie nawzajem, jeśli chodzi o przetrwanie.… System dworski upadł w XIV i XV wieku, gdy feudalizm ustąpił miejsca bardziej scentralizowanym formom rządów oraz rozwojowi miast i handlu. Jednak dziedzictwo systemu dworskiego nadal można dostrzec we współczesnej koncepcji „dworu” lub dużej posiadłości należącej do zamożnej osoby lub rodziny.