การเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ (OOP) คืออะไร?
OOP ย่อมาจากการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ เป็นกระบวนทัศน์การเขียนโปรแกรมที่ใช้อ็อบเจ็กต์เพื่อแสดงข้อมูลและฟังก์ชันการทำงาน ใน OOP โปรแกรมได้รับการออกแบบรอบๆ วัตถุ ซึ่งมีคุณสมบัติและวิธีการอธิบายพฤติกรรมของวัตถุ ต่อไปนี้คือแนวคิดหลักบางประการของ OOP:
1 วัตถุ: วัตถุเป็นตัวอย่างของคลาสที่แสดงถึงตัวตนในโลกแห่งความเป็นจริง เช่น บุคคล สถานที่ หรือสิ่งของ ออบเจ็กต์มีคุณสมบัติ เช่น ชื่อ อายุ และที่อยู่ และสามารถมีเมธอดได้ เช่น sayHello() และ goToLocation().
2 คลาส: คลาสคือพิมพ์เขียวสำหรับการสร้างวัตถุ มันกำหนดคุณสมบัติและวิธีการที่วัตถุสามารถมีได้ คลาสเป็นเหมือนเทมเพลตหรือรูปแบบที่กำหนดวิธีสร้างวัตถุ 3 การสืบทอด: การสืบทอดเป็นกระบวนการสร้างคลาสใหม่ตามคลาสที่มีอยู่ คลาสใหม่สืบทอดคุณสมบัติและวิธีการทั้งหมดของคลาสที่มีอยู่ และยังสามารถเพิ่มคุณสมบัติและวิธีการใหม่หรือแทนที่คุณสมบัติและวิธีการที่มีอยู่
4 ความแตกต่าง: Polymorphism คือความสามารถของวัตถุในหลายรูปแบบ ช่วยให้วัตถุที่มีคลาสต่างกันได้รับการปฏิบัติราวกับว่าเป็นคลาสเดียวกัน ตัวอย่างเช่น แมวและสุนัขเป็นสัตว์ทั้งสองชนิด ดังนั้นจึงสามารถปฏิบัติต่อพวกมันได้ราวกับว่าพวกมันอยู่ในคลาสเดียวกัน
5 การห่อหุ้ม: การห่อหุ้มคือการซ่อนรายละเอียดการใช้งานของวัตถุจากโลกภายนอก ช่วยปกป้องความสมบูรณ์ของวัตถุและคุณสมบัติของวัตถุ6. สิ่งที่เป็นนามธรรม: สิ่งที่เป็นนามธรรมคือการเน้นไปที่คุณสมบัติที่สำคัญของวัตถุและไม่สนใจรายละเอียดที่ไม่จำเป็น ช่วยให้ระบบที่ซับซ้อนง่ายขึ้นและทำให้เข้าใจง่ายขึ้น
7 แบบผสม: วัตถุคอมโพสิตคือวัตถุที่มีวัตถุอื่น ตัวอย่างเช่น รถยนต์เป็นวัตถุประกอบที่ประกอบด้วยล้อ เครื่องยนต์ และระบบส่งกำลัง
8 อินเทอร์เฟซ: อินเทอร์เฟซคือสัญญาระหว่างออบเจ็กต์ที่กำหนดวิธีที่พวกมันโต้ตอบกัน โดยระบุวิธีการที่วัตถุต้องมีเพื่อที่จะทำงานร่วมกัน เหล่านี้คือแนวคิดหลักบางประการของ OOP แต่มีแนวคิดอื่นๆ อีกมากมาย การทำความเข้าใจแนวคิดเหล่านี้สามารถช่วยให้คุณเขียนโค้ดได้ดีขึ้นและออกแบบระบบซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
