ทำความเข้าใจภาวะขาดสารอาหาร: สาเหตุ ผล และวิธีแก้ไข
ภาวะโภชนาการต่ำเป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์โภชนาการเพื่ออธิบายการมีอยู่ของสารอาหารที่จำเป็นในระดับต่ำในอาหารหรือผลิตภัณฑ์อาหาร นอกจากนี้ยังหมายถึงการขาดสารอาหารบางชนิดในอาหารของบุคคล ซึ่งสามารถนำไปสู่การขาดสารอาหารและปัญหาสุขภาพได้หากไม่ได้รับการแก้ไข
ภาวะโภชนาการต่ำกว่าอาจเกิดจากปัจจัยหลายประการ รวมถึง:
1 การเลือกรับประทานอาหารที่ไม่ดี: การบริโภคอาหารแปรรูปและอาหารฟาสต์ฟู้ดจำนวนมาก ซึ่งมักมีสารอาหารที่จำเป็นต่ำและมีแคลอรีว่างเปล่าสูง
2 การเข้าถึงอาหารเพื่อสุขภาพอย่างจำกัด: อาศัยอยู่ในพื้นที่ที่เข้าถึงร้านขายของชำหรือตลาดเกษตรกรได้อย่างจำกัด ทำให้ยากต่อการได้รับอาหารสดทั้งตัว การอดอาหารหรือการรับประทานอาหารแบบจำกัด: การตัดอาหารทั้งหมดออกหรือการจำกัดปริมาณแคลอรี่อย่างรุนแรงสามารถนำไปสู่การรับประทานอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการ
4 การแพ้อาหารหรือการแพ้อาหาร: การหลีกเลี่ยงอาหารบางชนิดเนื่องจากการแพ้หรือการแพ้อาหารสามารถนำไปสู่การรับประทานอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการได้หากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม
5 ความยากจน: ทรัพยากรทางการเงินที่มีจำกัดอาจทำให้ยากต่อการเข้าถึงอาหารที่ดีต่อสุขภาพและมีสารอาหารหนาแน่น การขาดสารอาหาร: การขาดสารอาหารที่จำเป็นอาจทำให้เกิดการขาดสารอาหาร ซึ่งอาจทำให้เกิดปัญหาสุขภาพได้หลายอย่าง 2. ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอ: การรับประทานอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการอาจทำให้ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอลง ทำให้ต่อสู้กับการติดเชื้อและโรคได้ยากขึ้น3 ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคเรื้อรัง: การบริโภคอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการเป็นเวลานานอาจเพิ่มความเสี่ยงในการเป็นโรคเรื้อรัง เช่น โรคหัวใจ เบาหวานประเภท 2 และมะเร็งบางชนิด สุขภาพทางเดินอาหารไม่ดี: การรับประทานอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการอาจทำให้สุขภาพทางเดินอาหารไม่ดี รวมถึงอาการท้องผูก ท้องร่วง และปัญหาระบบทางเดินอาหารอื่น ๆ
5 ความผิดปกติของอารมณ์: การรับประทานอาหารที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการมีความเชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของความผิดปกติทางอารมณ์ เช่น ภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวล
เพื่อจัดการกับการขาดสารอาหาร สิ่งสำคัญคือต้องมุ่งเน้นไปที่การบริโภคอาหารที่สมดุลซึ่งรวมถึงอาหารที่มีสารอาหารครบถ้วนหลากหลายชนิด ซึ่งอาจรวมถึงผลไม้ ผัก เมล็ดธัญพืช โปรตีนไร้ไขมัน และไขมันที่ดีต่อสุขภาพ นอกจากนี้ การทำงานร่วมกับนักโภชนาการที่ลงทะเบียนหรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพที่มีคุณสมบัติเหมาะสมอื่นๆ อาจเป็นประโยชน์ในการระบุภาวะขาดสารอาหารและพัฒนาแผนการจัดการปัญหาเหล่านั้น



