Ο εικονικός Παρθενών της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και αρχιτεκτονικής

Παρθένος (ελληνικά: Παρθένος) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στην αρχαία ελληνική μυθολογία και αρχιτεκτονική για να αναφέρεται σε άγαλμα ή εικόνα γυμνής γυναικείας μορφής, που συχνά απεικονίζεται ως η θεά Αθηνά ή Αφροδίτη. Η ίδια η λέξη «παρθένος» σημαίνει «παρθένος» στα ελληνικά και ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αυτά τα αγάλματα επειδή συχνά απεικονίζονταν ως άγαμα και αγνά.

Ο πιο διάσημος Παρθένος είναι αυτός που βρισκόταν στον Παρθενώνα στην Αθήνα, Ελλάδα που χτίστηκε κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ήταν αφιερωμένο στη θεά Αθηνά. Το άγαλμα φιλοτεχνήθηκε από τον Φειδία και θεωρήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν ένα ογκώδες οικοδόμημα, ύψους πάνω από 40 πόδια και φτιαγμένο από ελεφαντόδοντο και χρυσό.

Ο Παρθένος δεν ήταν μόνο έργο τέχνης, αλλά και σύμβολο της αθηναϊκής δύναμης και πολιτισμού. Λέγεται ότι το άγαλμα ήταν τόσο όμορφο που μπορούσε να κάνει όποιον το κοιτούσε να αισθανθεί δέος και απορία. Ο Παρθένος έχει γίνει ένα εμβληματικό σύμβολο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και συνεχίζει να γιορτάζεται και να μελετάται σήμερα ως ένα από τα μεγαλύτερα έργα τέχνης στην ανθρώπινη ιστορία.