Memahami Ipsedixitism: Kekeliruan Tuntutan Tidak Disokong

Ipsedixitism ialah istilah yang digunakan dalam konteks undang-undang dan falsafah untuk menggambarkan tindakan menegaskan atau menganggap sesuatu itu benar tanpa memberikan sebarang bukti atau alasan untuk menyokongnya. Istilah ini berasal daripada frasa Latin "ipsedixit," yang bermaksud "dia sendiri yang mengatakannya."

Dalam konteks undang-undang, ipsedixitism sering digunakan untuk menggambarkan situasi di mana pihak dalam tuntutan mahkamah menegaskan fakta atau hujah tanpa memberikan sebarang bukti atau bukti untuk menyokong. ia naik. Sebagai contoh, jika seseorang mendakwa bahawa mereka memiliki sebidang harta tertentu tanpa mengemukakan sebarang dokumen atau saksi untuk menyokong tuntutan mereka, mereka mungkin dituduh terlibat dalam ipsedixitism.

Dalam konteks falsafah, ipsedixitism sering digunakan untuk menggambarkan situasi di mana seseorang menegaskan kepercayaan atau hujah tanpa memberikan sebarang alasan atau bukti untuk menyokongnya. Sebagai contoh, jika seseorang mendakwa bahawa langit berwarna biru hanya kerana mereka berkata demikian, tanpa memberikan sebarang bukti saintifik atau pemerhatian untuk menyokong dakwaan mereka, mereka mungkin dituduh terlibat dalam ipsedixitism.

Secara keseluruhannya, ipsedixitism dilihat sebagai cara yang salah. penaakulan, kerana ia bergantung semata-mata pada penegasan orang yang membuat tuntutan, bukannya pada bukti atau alasan logik. Ia sering digunakan untuk mengkritik hujah yang tidak disokong oleh bukti atau alasan, dan untuk menggalakkan orang ramai memberikan justifikasi yang lebih besar untuk kepercayaan dan dakwaan mereka.