Ipsedixitisme begrijpen: de misvatting van niet-ondersteunde claims

Ipsedixitisme is een term die in juridische en filosofische contexten wordt gebruikt om de handeling te beschrijven waarbij wordt beweerd of aangenomen dat iets waar is, zonder enig bewijs of redenering te leveren om dit te ondersteunen. De term komt van de Latijnse uitdrukking 'ipsedixit', wat betekent 'hij heeft het zelf gezegd'. In juridische contexten wordt ipsedixitisme vaak gebruikt om situaties te beschrijven waarin een partij in een rechtszaak een feit of argument beweert zonder enig bewijs of bewijs te leveren. het op. Als iemand bijvoorbeeld zou beweren dat hij of zij een bepaald stuk eigendom bezit zonder enige documenten of getuigen te overleggen om zijn bewering te staven, kan hij of zij beschuldigd worden van deelname aan ipsedixitisme. In filosofische contexten wordt ipsedixitisme vaak gebruikt om situaties te beschrijven waarin iemand beweert een overtuiging of argument zonder enige reden of bewijs ter ondersteuning ervan. Als iemand bijvoorbeeld zou beweren dat de lucht blauw is, simpelweg omdat hij dat zegt, zonder enig wetenschappelijk bewijs of observatie te leveren om zijn bewering te onderbouwen, zou hij of zij ervan beschuldigd kunnen worden zich bezig te houden met ipsedixitisme. Over het algemeen wordt ipsedixitisme gezien als een bedrieglijke manier van redeneren, omdat het uitsluitend berust op de beweringen van de persoon die de bewering doet, en niet op bewijs of logische redenering. Het wordt vaak gebruikt om argumenten te bekritiseren die niet worden ondersteund door bewijs of redenering, en om mensen aan te moedigen substantiëlere rechtvaardigingen voor hun overtuigingen en beweringen te geven.